Osmanlı'da 1 kez uygulandı

Recm cezası, altı asır devam eden Osmanlı devletinde sadece bir defa, 1680'de, Dördüncü Mehmed'in saltanatı sırasında uygulandı ve Yahudi bir erkekle ilişkiye giren Müslüman bir kadın, Sultanahmet Meydanı'nda taşlanarak idam edildi.

Kadın, Aksaraylı Abdullah Çelebi adında bir adamla evliydi ve Yahudi bir erkekle basılmıştı. Rumeli Kazaskeri Beyazizade Ahmet Efendi, zina eden çifti yargıladı ve kadının taşlanarak öldürülmesine, erkeğin de kafasının kesilmesine hükmetti.

Türk hukuk sisteminde o zamana kadar görülmemiş olan bu karar, sarayda ve yönetim çevrelerinde tepkiyle karşılandı. Bazı yüksek bürokratlar kararı geri alması veya bir başka infaz biçimi uygulatması için Beyazizade'yi sıkıştırdılar, ancak baskılar ters sonuç verdi.

İnfaz günü, mahkumlar, Sultan Ahmed Camii'nin hemen karşısında bulunan burmalı taşın önüne getirildiler. Ortada iri taşlardan oluşan bir yığın vardı. Kadın, burada önceden kazılmış olan çukura beline kadar gömüldü ve infaz başladı. İlk taşı, recm hükmünü vermiş olan Rumeli Kazaskeri Beyazizade Ahmed Efendi attı ve bunu diğer taşlar takip etti. Kanlar içinde kalan kadının can vermesinden sonra Yahudi erkeğin de kılıçla boynu vuruldu.

Recm, eski Arap geleneklerinden

Recm cezası, Kuran'da yoktur. Kuran, zina eden erkekle kadına ‘‘100 sopa vurulmasını’’ emreder, ancak taşlayarak öldürme cezasına, yani recme yer vermez. İslamiyet öncesi Arap geleneklerinin yanısıra Yahudi hukukunda da bulunan recm, sonraki asırlarda İslam

hukukuna dahil edilmeye çalışılmış ve kaynak olarak Kuran değil, Hazreti Muhammed'in bazı hadisleri gösterilmişti.


Münif Fehim'in Osmanlı'daki tek recm cezası uygulamasını gösteren temsili resmi, Murat Bardakçı'nın özel koleksiyonunda bulunuyor.