Unutulur mu

Ekonomik kriz’in 10’uncu yılını nasıl coşkuyla kutladık? Paneller, oturumlar, özellikle de anılar, anılar... Tadı damağımızda kalmış meğer.

O bitti...

Yarından itibaren 28 Şubat’ın 14’üncü yılını coşkuyla kutlayacağız. Ne muhteşem bir süreçti o... Sincan’da yürüyen tanklar demokrasiye balans ayarı yapmasaydı, biz 14 yıldır neyi tartışacaktık? Demek ki onun da tadı damağımızda kalmış.

***

Ben 28 Şubat’ı şöyle özetleyebilirim:

40 yıldır sürekli darbeye muhatap olan siviller “darbe öyle olmaz, böyle olur, al sana darbe” deyip, bâri bir kerecik işin keyfini çıkardılar.

Yâni beyin takımı ve asıl teknik heyet sivillerdi.

İşte yarından itibaren bunu kutluyacağız. Hem de coşkuyla.

Ne günlerdi yahu?

Sağ gösterip sol çaktılar.

Biz Erbakan’a bakarken, beri tarafta esas kız’ı götürdüler.

Post Modern değil, Dost Modern bir operasyon. Al gülüm ver gülüm.

***

Bunu kutlamayıp da neyi kutlayacağız?

Yüzde 12 oy’la Başbakan olunur mu?

Olundu.

Hiç seçime girmemiş bir partiye transferler yoluyla koalisyon ortaklığı verilir mi?

Verildi.

Üstelik Cici Beyler’in gönlü hoş olsun diye bir takım yazar-çizerler kovulur mu?

Kovuldu.

Kutlarım teknik heyeti... Hiçbir silahlı tehdide falan gerek bırakmaksızın tereyağdan kıl çeker gibi hallettiler bu işi.

Bin yıl sürecekmiş.

Elbette.

Tarihler yazacaktır.

Böyle bir efsanedir o.