“Ulaşılabilirlik”

Bildiğiniz gibi, engellilerin hayatını zorlaştıran etkenlerin başında olumsuz fiziki çevre şartları geliyor. Bu probleminin çözümü için; umuma açık her türlü bina, yol, kaldırım, yaya geçidi, açık ve yeşil alanların, spor alanları ve benzeri sosyal ve kültürel alt yapı alanlarının, şehir içinde belediyelerce sunulan ya da belediyelerin denetimlerinde olan toplu taşıma hizmetlerinin 2012 yılına kadar özürlülerin ulaşabilirliğine uygun hale getirilmeleri 5378 sayılı Kanunla hüküm altına alınmıştı. Türkiye’de ulaşılabilirliğin sağlanması için tüm kurum ve kuruluşlara tanınan süre 2012 yılının Temmuz ayında sonlanacak. Yani görevi ve sorumluluğu bulunan kamu ve sivil tüm kurum ve kuruluşların önlerinde, ulaşılabilirliği sağlamaları için yaklaşık 6 aylık bir süre kaldı. Engelli vatandaşlar kendileri için ulaşılabilir uygulamaların yapılmamış olması durumunda kalan bu 6 aylık süre sonunda, yani Temmuz 2012’den itibaren, dava açma hakkını elde edecekler.

Özürlü ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü’nün, “Ulaşılabilirlik Stratejisi ve Eylem Planı” çerçevesinde, bu konuya dikkat çekmek amacıyla başlattığı “Ulaşılabilirlik Bölgesel Paylaşım Toplantıları”nın ilki Marmara Bölgesi - Kocaeli Çayırova’da 26-28 Aralık 2011, ikincisi ise Akdeniz Bölgesi - Adana’da 14 Ocak 2012 tarihlerinde yapıldı. Bundan sonraki toplantılar ise; İç Anadolu – Kayseri’de 28 Ocak 2012, Karadeniz – Trabzon’da 18 Şubat 2012, Güneydoğu Anadolu – Diyarbakır’da 3 Mart 2012, Ege – İzmir’de 17 Mart 2012 tarihlerinde gerçekleştirilecek.

Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Özürlü ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü, 2012 yılındaki en önemli önceliğini “Ulaşılabilirlik”in hayata geçirilmesi olarak belirlemiş bulunuyor. Ancak, ne yazık ki, bu yetmiyor. Halkımızın da bu konuya duyarlılıkla yaklaşması ve engellilerin fiziksel çevreye ulaşılabilirliğinin önüne engel koymaması gerekiyor. Evet, yollarımızın ve kaldırımlarımızın çoğu henüz engellilerin kullanımına uygun değil. Fakat  uygun olanlardan yararlanmak da çoğu zaman, düşüncesiz vatandaşlar tarafından konulan engeller nedeni ile, mümkün olamıyor. “Annem Değil İstanbul Engelli” diyerek yürüme engelli annesi için İstanbul yollarında karşılaştıkları her engeli fotoğraflayıp sergileyen Tuğba Çetinkaya’nın başlattığı büyük ilgi gören kampanyaya iletilen fotoğrafları inceleyecek olursanız eğer, sorunun yalnızca belediyelerin çabaları ile çözülemeyeceğini görebilirsiniz.

Çoğunuzun bildiği gibi, ben Kadıköy, Kızıltoprak’ta oturuyorum. Evim, Bağdat Caddesi’ne 50 metre uzaklıkta. Kaldırımlar ve rampalar oldukça kötü, ama yine de kullanılamaz durumda değil; tabii, bizi düşünmeyen vatandaşların engellemeleri olmaz ise. Geçtiğimiz günlerde önemli bir iş nedeni ile bankaya gitmek durumunda kaldım. İşim biraz uzadı ve hava karardı. Dönüşte, Kızıltoprak Migros’un önündeki kaldırım hiçbir şekilde geçilemez durumda; cadde trafiği ise inanılmaz derecede yoğun idi. Bu manzarayı fotoğrafladım. Oradan geçebilmek içinse trafiği durdurmak zorunda kaldım.

Araçlarımızı park ederken, lütfen, oradan geçecek yayaları da düşünelim. O yayaların arasında engelliler, yaşlılar ve bebekliler olabileceğini göz ardı etmeyelim. Medeni bir ülkenin medeni vatandaşları olmak istiyorsak eğer, bunu herhangi bir cezai yaptırım olmaksızın başarmak zorundayız.

Engellerimizi hissettirmeyecek, engelsiz bir yaşam dileği ile...