Zehirlerin koku ve tatları nasıl?

Toksikoloji, yani zehir bilimi denilince akla gelen ilk isim Paracelsus olur. Modern tıbbın kurucularından kabul edilen Paracelsus 16. Yüzyılda yaşadı. Zehri tanımlarken; "Her madde zehirdir. Zehir ile ilacı ayıran şey dozdur." demişti. Yani bir şeyin ilaç etkisi mi yoksa zehir etkisi mi göstereceğini dozu belirliyor. Örneğin hayatta kalabilmek için oksijen solumamız gerekiyor ama aşırı oksijene maruz kalırsak oksijen zehirlenmesi yaşarız. Benzer bir durum öldürücü olarak bilinen zehirli gazlar için de geçerli. Sarinden bile tehlikeli olan VX adlı sinir gazına da maruz kalsanız temasa geçtiğiniz gaz öldürücü miktarın altındaysa kurtulabilirsiniz. 

Filmlerde mutlaka rastlamışızdır; Katil, öldüreceği kişinin çayına birkaç damla zehir damlatır ve diğeri bunu anlayamaz. Neden? Çünkü çayın ne kokusu ne de tadı değişir. Aslında bu sadece filmlere özgü bir kurgu. Gerçekte hem kokusu hem de tadı değişiyor. Araştırılan ilk zehirler bitkiseldi. Bitkisel zehirler genelde keskin bir kokuya ve hemen fark edilebilecek bir tada sahip oluyorlar. Örneğin ünlü baldıran otunun tadı yaban havucunu benziyor. Yine o zamanlarda kötü amaçlarla kullanılan ünlü zehirlerden bir diğeri de boğanotuydu. Bu da ağızda yanma hissi uyandırıp, ağzın içini tamamen uyuşturan bir zehirdir. Filmlerde sık rastladığımız siyanürünse ağızda buruk bir tat bırakıp dili yaktığı biliniyor.