Yalnızca adı fırtına

Küme düşme gibi bir sorun olmaz ama orta sıralara  oynamaya gayret eden sıradan bir takım görüntüsü izliyoruz. Geçen hafta Konyaspor karşısında uzatma dakikalarında alınan galibiyet ne hikmetse bir zafer havasında kutlandı. Aslında yalnızca şansa alınan bir galibiyetti.

Trabzonspor’un şampiyonluk gibi bir hesabı zaten yok. Fenerbahçe, Beşiktaş ve Galatasaray rakipleri bile değil. Rakipleri belli. Konyaspor olur, Karabükspor olur, Kasımpaşa olur. Maalesef Trabzonspor’un hedefleri çok küçülmüş ve büyük takım havası hiç kalmamış. Dün Karabükspor karşısında özellikle ilk yarıda bu çok net görüldü. Takımınn en büyük sıkıntısı gol ve golcü. Karabük deplasmanında iki dakika içinde üç gol pozisyonu var ama sonuç yok. İki forvetini Suk ve Muhammet’i toplasak bir forvet bile etmiyor. Koskoca ilk yarıda Muhammet’in ne ayağına ne de kafasına top geldi.  

SATAR MISIN YATABARE’Yİ!

“Yeniden yapılanma” diyorlar ama yeni gelenlerin çoğu ya kulübede ya da evinde oturuyor. Cardozo’yu ite kaka gönderiyorsun, Yatabare’yi kovuyorsun, ondan sonra “Bu takım niye gol atamıyor” diye düşünüyorsun. İkinci yarıda Trabzonspor saman alevi gibi 5-10 dakika parlayıp sönüyor. Daha sonra ise beğenmeyip gönderdiğin Yatabare, Trabzonspor’un sözde forvetlerine gol nasıl atılır dersi veriyor. Zaten doğru dürüst organize olamayan Trabzonspor, yediği golden sonra iyice dağılıyor ve bir daha da toparlanamıyor.