Size yazan o kadın aşık değil mutluluğu çekemiyor

Güzin Ablacığım, “Üzgün” rumuzlu okurunuzun gönderdiği, “Eşi hamile bile olsa ondan asla vazgeçmeyeceğim” başlığıyla yayınladığınız mektup kanımı dondurdu.
O mektubu yazan kişi, hasta ruhlu biri olmalı. Bence bahsettiği adama âşık değil, sadece başkalarının mutlu olmasını içine sindiremiyor.
Yeryüzünü altüst eden, insanlar arasında geçimsizliğin nedeni olan kişilere bir örnek...
Üstelik henüz 23 yaşındaymış. Yaşı geçtikçe, ruhu daha da zehirlenecek. Zehirlendikçe de çevresine mutsuzluk saçacak...
Affınıza sığınıyorum sevgili ablacığım ama dayanamadım ve birkaç kelime yazmak istedim.
Tabii sözüm sadece tüm insani yönlerini bir tarafa bırakıp size böyle saygısızca bir mektup yazan bu şahsa değil. Onun gibi düşünen diğer kadın ve erkeklere de...
Bu insanların hiç mi başka ilgi alanları yok? Tüm amaçları çiftleri ayırmak mı? Allah’ım fırsat vermesin böylelerine, başka söyleyecek söz bulamıyorum.
2011’in son günlerini yaşıyoruz. Size gelecek yılda ve daha nice yıllarda sağlık, huzur, mutluluk ve buna benzer küstah mektuplar karşısında sabırlar diliyorum sevgili ablacığım...
Rumuz: aslı

Sevgili kızım, çok fazla sabır, hoşgörü ve umuda ihtiyacım var, bu nedenle dualarını benden esirgeme. Ortam gerçekten çok değişti, evlilikleri yıkan, mutlu çiftleri ayıran, hatta bunu amaç edinen pek çok kişi var.
Daha önce de yazdığım gibi, son zamanlarda ‘ikinci kadın’ rolüne razı olan kadın sayısı giderek arttı. Bunun imam nikâhının da aynı oranda yaygınlaşmasıyla yakından ilişkili olduğuna inanıyorum.
İkinci eşlere yönelik yazılar yazdığımda aldığım yanıtlar hep aynı oluyor. Hemen asıl eşe ateş püskürüyor, onların erkeklerini yeteri kadar mutlu etmeyip ilgi göstermemelerinden, bakımsız olmalarından söz ediyorlar.
Dolayısıyla da beni anlayışsızlıkla suçluyorlar. Hatta babamın annemi bir başka kadın için terk etmesinin beni etkilemesine kadar götürüyorlar konuyu.
İşte bu nedenle çok fazla hoşgörüye, çok fazla sabır ve geleceğe yönelik umuda ihtiyacım var...

Düğün davetiyesini görmek çok acı verdi

Güzin Abla, seni çok seviyorum, iyi ki varsın. Ben de derdimi seninle paylaşmak istedim...
Bir genci çok sevdim. Aynı işyerinde çalışıyorduk. Bana evlenme teklif etti ama ailem istemedi. İstemediklerini de bana yaralayıcı cümlelerle, zorbalık yaparak, onun fakirliğini ima ederek söylediler.
Ben de ondan uzaklaştım ister istemez. Ve o, artık evlenmek zorunda olduğunu söyledi ve gitti başkasıyla evlendi.
Önce çok acı çektim. Düğün davetiyesine bakmak çok acı geldi. Üzüntüden, pişmanlıktan insülin direncim oluştu.
Sevdiğim gencin zamanla maddi durumu düzeldi. Kendine iyi bir araba bile aldı. Bunları gördükçe ailemden soğudum, her şey değerini yitirdi benim için.
Onu gözümde büyüttükçe büyüttüm, başkasını sevemez hale geldim. Çok yiyip aşırı şişmanladım...
Ne olur bana akıl ver ablacığım, yalvarıyorum ama sakın “İş değiştir, onu her gün görme” deme. İş bulmam o kadar da kolay değil.
Rumuz: Aldatılma

Nasıl da biliyorsun neler diyeceğimi... İşten ayrılsan, onu her gün görmesen duyguların zamanla daha kolay silinecektir bana kalırsa. Bir yandan da sana hak vermeden edemiyorum, iş bulmak gerçekten çok zor bu zamanda.
Patronlarınla görüşüp şirketin bir başka bölümüne naklini isteyemez misin mesela? Ya da işine devam ederken başka bir iş arasan? Belki seni daha mutlu edecek bir iş bulursun ve bu olmayacak aşka saplanıp kalmazsın. Ama bir daha evlenmeyi düşündüğünde, ailenin önyargılarını kırmayı unutma...