Sizden başka danışacak birini bulamadım

İnanın niyetim kimseyi üzmek değil. Amacım 'Gariban edebiyatı' değilAma bu konuda çok da neşeli birşeyler yazamayacağım. Doğalgaz fiyatları ne kadar indirilsin, kar yağdığında neden çaresiz kalınıyor gibi güncel problemler zaten herkesin kafasını yeterince meşgul ediyor, bunu da biliyorum.Pazartesi günü, öğlen saatlerinde gazetede otururken telefonum çaldı. Arayan bir okuyucu. Belli ki ilk aradığı ben değilim. Fakat bazı yazarlara ulaşamayınca beni de denemek istemiş olmalı. Çünkü bu tür çağrılar genellikle meşhur yazarlar aracılığıyla yapılır. Bu da doğaldır. Onların daha çok tanıdıkları, daha geniş bir okuyucu kitleleri vardır...Arayan hanımefendi, "Kanat Bey, ben 50 yaşlarında, anne, hatta bir anneanneyim" diye başlayan bir konuşma yaptı.Konuşmanın detaylarını vermek gerekmiyor herhalde. Şu anda milyonlarca kişinin yaşadığı dramın bir örneği. Eşini kaybetmiş, ailesinin geçimini evlere temizlik yaparak sağlamaya çalışıyormuş.Dediğim gibi böyle milyonlarca örnek var biliyorum.Beni Bakırköy Meydanı'ndan aradığını ve saatlerdir çaresizce dolaştığını anlattı. Adı ve kendisine ulaşılabilecek telefon numarası bende saklı olan hanımefendinin şu andaki tek ve en büyük derdi, elektrik saatinin sökülecek olması.Biliyorum, içinizden "Kimlerin ne büyük dertleri var" diyenler çıkacaktır. Onlar da belki haklılar. Fakat, samimi olmak gerekirse, onlarla değil, bu hanımefendiyle konuştum ben.Daha önce böyle çok telefon veya yardım çağrısı almış biri değilim. Alsam da gelen her imdat çağrısına yardımcı olacak bir durumum veya çevrem olduğunu söyleyemem.Bu kara kışta çaresizlik içinde yaşayan çok insan var. Fakat, hep aklıma bu cümle geliyor, başkasını kuramıyorum: "Ben bu hanımefendiyle konuştum."Aklınızdan geçen herşeyin benim de aklımdan geçtiğinden emin olun lütfen. "Belki bir dolandırıcı, belki kendini acındırarak para toplamaya çalışan biri" denilebilir. Ama öyle olsa bile allak bullak etti beni.Bu köşeyi böyle bir meseleyle meşgul etmek ne kadar doğru bilmiyorum. Bu imdat çağrısı sizi ne kadar ilgilendirir onu da kestiremiyorum. Bunun yeri ve zamanı olmayabilir. Ama ağlayan ve 400 milyon liralık elektrik borcu yüzünden evine gitmeye utanan hanımefendinin sesi hala kulaklarımda çınlarken, başka bir şey yazmam mümkün olmadı.Bu köşeyi bir yardım irtibat noktası olarak kullanamayacağımı biliyorum. Ama bir kerelik bu çağrıyı sizinle paylaşmak istedim.Yardım etmek isteyenlere, zor durumda olduğuna inandığım hanımefendinin telefon numarasını verebilirim. Umarım çok yanlış bir şey yapmıyorumdur... Ne yapayım, sizden başka danışacak birini bulamadım, aklıma gelmedi.Herkese mümkün olduğunca kolay günler dilerim.