Şiirleri en güzel notalarla birleştirmiş 5 ölümsüz şarkı

Murathan Mungan – Olmasa Mektubun / Yeni Türkü

Yani Türkü’nün insanın içini parçalayan bir besteyle tarihimize, beynimize ve kalbimize kazıdığı Olmasa Mektubun aslında bir Murathan Mungan şiiri. Bir şarkının nasıl bu kadar güzel sözlere sahip olabilir? Ancak o sözler tek başına da insanı derinliklere sürükleyen bir şiir olduğunda.

Olmasa mektubun,
Yazdıkların olmasa
Kim inanırdı
Senle ayrıldığımıza.
Sanma unutulur,
Kalp ağrısı zamanla
Herşeyi unutarak
Yaşanır sanma.
Neydi bir arada tutan şey ikimizi
Birleştiren neydi ellerimizi
Bırak bana anlatma imkansız sevgimizi
Sevmek birçok şeyi göze almaktır.
Baksana geçmişe,
Ne çok anıyla yüklü
Nerde o taverna,
Nerde sinema
Harcanmış zamanla
Yeniden yaşanmaz ki;
Geç kaldıktan sonra
Arama boşa!

 

Attila İlhan – Mahur Beste / Ahmet Kaya

Ahmet Kaya’nın tok sesinden çıkan bu acıklı sözler, her gamlı masanın duygulara tercümanı oldu uzun yıllar. O mahur beste çaldı, Müjgan’la biz ağlaştık.

Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız

O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız

Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız

Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız

O mahur beste çalar Müjgan’la ben ağlaşırız 

Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı

Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı

Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı

Gittiler akşam olmadan ortalık karardı

Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra

Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara

Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara

Geceler uzar hazırlık sonbahara

 

Nazım Hikmet – Ceviz Ağacı / Cem Karaca

Ceviz ağacının o yasaklı insanlar için söylenildiğini öğrendikten sonra çok daha anlamlı gelen bu şarkı, aslında Nazım Hikmet’in şiirinin bestelenmesi ve Cem Karaca’nın alaycı üslubuyla ölümsüzleşmiştir.

Başım köpük köpük bulut içim dışım deniz

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı“nda 

Budak budak serham serham ihtiyar bir ceviz

Ne sen bunun farkındasın ne polis farkında

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı“nda

Ne sen bunun farkındasın ne de polis farkında

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı“nda

Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl

Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril

Koparıver gözlerinin gülüm yaşını sil

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı“nda

Ne sen bunun farkındasın ne de polis farkında

Yapraklarım ellerimdir tam yüz bin elim var

Yüz bin elle dokunurum sana İstanbul”a

Yapraklarım gözlerimdir şaşarak bakarım

Yüz bin gözle seyrederim seni İstanbul”u

Yüz bin yürek gibi çarpar çarpar yapraklarım

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı“nda

Ne sen bunun farkındasın ne de polis farkında

 

e.e Cummings şiirinden uyarlayan Barış Pirhasan – Yağmurun Elleri / Yeni Türkü

Yeni Türkü, bir başka şiiri inanılmaz notalarla beynimizde başka bir yere taşıyor. İçli sözler içli bir melodiyle birleşip, o yağmurlu günlerin en sevilen şarkılarından biri haline geliyor.

Küçücük bir bakışın

Çözer beni kolayca

Küçücük bir bakışın

Çözer beni kolayca

Kenetlenmiş parmaklar gibi…

Sımsıkı kapanmış olsam

Yaprak yaprak açtırırsın

İlk yaz nasıl açtırırsa

Yaprak yaprak açtırırsın

İlk yaz nasıl açtırırsa

İlk gülünü gizem dolu

Hünerli bir dokunuşla…

Hiçkimsenin yağmurun bile

Böyle küçük elleri yoktur

Hiçkimsenin yağmurun bile

Böyle küçük elleri yoktur

Bütün güllerden derin

Bir sesi var gözlerinin

Baş edilmez o gergin kırılganlığınla senin

Her solukta sonsuzluk ve ölüm

Yaprak yaprak açtırırsın

İlk yaz nasıl açtırırsa

Yaprak yaprak açtırırsın

İlk yaz nasıl açtırırsa

İlk gülünü gizem dolu

Hünerli bir dokunuşla

Hiçkimsenin yağmurun bile

Böyle küçük elleri yoktur

Hiçkimsenin yağmurun bile

Böyle küçük elleri yoktur

Bütün güllerden derin

Bir sesi var gözlerinin

 

Orhan Veli Kanık – Dedikodu / Levent Yüksel

Şiir ayrı bir eğlenceli, şarkısı ayrı bir mükemmel… Levent Yüksel’in de coşkulu ve iç titreten sesiyle birleştiğinde ise ortaya dünyanın en tatlı dedikodusu çıkıyor. Eleni’yi de mi öpmüş? Ya o Muallayı sandal atıp… Üstümüze iyilik sağlık!

Kim söylemiş beni

Süheyla´ya vurulmuşum diye?

Kim görmüş, ama kim,

Eleni´yi öptüğümü,

Yüksek kaldırımda, güpe gündüz?

Melahat´i almışım da sonra

Alemdara gitmişim, öyle mi?

Onu sonra anlatırım, fakat

Kimin bacağını sıkmışım tramvayda?

Güya bir de Galataya dadanmışız;

Kafaları çekip çekip

Orada alıyormuşuz soluğu;

Geç bunları, anam babam, geç;

Geç bunları bir kalem;

Bilirim ben yaptığımı.

Ya o, Mualla´yı sandala atıp,

Ruhumda hicranını söyletme hikayesi?