Sevdiğim erkeğin eşiyle arkadaş olduk

Güzin Abla, hiç kimseye anlatamayacağım bir konuyu sizinle paylaşmak istiyorum. Ben beş yıllık evli bir kadınım ama çok mutlu bir evliliğim olduğu söylenemez.
Benimle aynı işyerinde çalışan bir beyle iki yıla yaklaşan bir beraberliğimiz var. Beraber olduğum kişi de evli ve iki çocuğu var. Benim çocuğum yok.
Buraya kadar her şey klasik bir aldatma hikayesi. Ben suçluyum, sevgilim suçlu... Bunun da farkındayız.
Sorun şu; beraber olmaya başladıktan sonra sevgilim benim ismimi evinde işle ilgili çok fazla anıldığından, karısı beni merak etti ve benimle tanışmak istedi.
Sonunda o hanımla, kalabalık bir grubun içindeyken, istemeye istemeye tanıştım. İlginç ama onu çok sevdim. O da beni sevdi. Sanki yıllardır aradığımız dostu bulmuşçasına görüşmeye başladık.
Artık üçümüz birlikte yemeğe, sinemaya gidiyor, arkadaş gibi takılıyorduk. Sevgilim ne bana ne de karısına özel bir şekilde davranıyordu.
Fakat nasıl olduysa, aşırı alkol aldığı bir gün, eşine benimle beraber olduğunu söyledi. Eşi de doğal olarak delirdi, bir taraftan benim gibi bir arkadaşı kaybetmenin verdiği üzüntüyü, bir taraftan aldatılan kadın olmanın acısını yaşadı.
Ben de, vicdan azabı içinde her gün sevgilimden ayrılıp, sonra tekrar barıştım...
Bu hanım, eşinin benimle olan beraberliğini bilmesine rağmen arada bir arayıp halimi hatırımı soruyor. Hiçbir şey olmamış gibi konuşuyoruz.
Ben ise ilişkimi artık bitirmek ve onlarla sadece dostça görüşmek istiyorum. Fakat sevgilim ondan ayrılmama izin vermiyor. Onu çok sevdiğim için duygularıma engel olamayıp her seferinde barışıyorum.
Bu ilişki bana hayatta asla büyük konuşmamak gerektiğini öğretti. “Asla evli bir adamla olmam” derken, şimdi evli ve çocuklu bir adamla beraberim.
Bu arada şu anda eşimden ayrılmak üzereyim. Ayrı evlerde yaşıyoruz. Ve ben bu durumda ne yapmam gerektiğini hâlâ bilemiyorum...
Rumuz: Nurme

Büyük konuşmamak gerektiğini her zaman söylerim. Çünkü insan yaşamın onu nerelere sürükleyeceğini, nelerle karşılaştıracağını bilemez. Ancak sevgili kızım, öyle şeyler vardır ki, insan haysiyetiyle, insan onuruyla, insan olmanın erdemiyle bağdaşamaz.
“Ben çok seviyorum, o da beni bırakmıyor” diyerek ya da çaresiz kalan eşin her şeye rağmen hâl hatır sorması karşısında olayı kabullendiğini düşünerek böyle bir ilişkiyi sürdürmek benim aklımın alacağı şey değil.
Ha, böyle ilişkiler olmuyor mu? Bunu ilk kez mi duydum? Hayır, elbette oluyor. Yalnızca mail’lerde değil, zaman zaman gerçek yaşamda da rastlıyorum böyle durumlara. Ama bunlar oluyor diye normal mi kabul etmemiz gerekiyor?
Tamam, büyük bir aşka kapıldınız, birbirinizden kopamadınız. Ama bu durumda yapmanız gereken ikinizin de eşinden boşanmasıydı. Böylece birlikteliğinizi sürdürürdünüz.
Tutup da eşiyle dost olman, hatta onu çok sevmen, sevgilinle ve eşiyle birlikte gezip tozmanız, tüm bunlara rağmen bu yasak ilişkiyi yine de sürdürmen... Yok! Yok! Hoşgörü sınırlarımı ne kadar zorlasam da olmuyor kızım, kabul edemiyorum. Bir düşün bakalım, o kadıncağızın durumunda olmak ister miydin?
Tabii o hanımın eşinden hâlâ ayrılmamış olmasını da anlayabilmiş değilim ya, o da başka...

Sevgilimden intikam almak için plan yapacağım

Ayrıldığım sevgilimi bir türlü unutamadım. Ama o beni artık sevmediğini söylüyor. Bana ihanet ettiği için ona karşı bir plan hazırlamak istiyorum.

Sevgili Güzin Abla, ben 18 yaşında bir kızım. Beş ay önce birine aşık oldum. Bir süre sevgili kaldık, daha sonra da ayrıldık.
Ayrılmamıza çok üzüldüm ve onu bir türlü unutamadım. Sevgili olmasak da, kendimi ona hâlâ çok yakın hissediyorum. Ama o beni artık sevmediğini söylüyor. Ne kadar doğru bilmiyorum...
Bana ihanet ettiği için ona karşı bir plan hazırlamak istiyorum. Bunu kalbim istemese de beynim istiyor. Yardımcı olursanız sevinirim...
Rumuz: Son umut

Kızım, hayatta en sevmediğim şey, intikam duygusu ve kin gütmektir. Sevdiğin genç artık seni sevmediğini açıkça söylemiş. Daha ne bekliyorsun? Sana ihanet ettiğini düşünmen çok yanlış. Ayrıca intikam planın için sana yardım etmemi beklemiyorsundur inşallah!