Sen olmasaydın ben ne yapardım?..

BAZEN işte böyle düşünüyorum:Sen olmasaydın...Annem, ebem, öğretmenim, sevgilim, can yoldaşım, dostum, ortağım, arkadaşım, kadınım...Sen olmasaydın ben ne yapardım?Bugün için ‘Dünya Kadınlar Günü’ diyorlar. Oysa hangi günde, hangi saatte, hangi saniyede, hangi zamanda sen yoksun ki?Daha doğar doğmaz erkeğe şekil vermek için kuşağı sımsıkı bağlanırken başbağının, kundağın... Düşünebiliyor musun; sen olmasaydın içi boş parantez gibi çarpık olacaktı ayakları Osman’ın.Ve birer pancar yaprağı gibi yanlara doğru uzanacaktı koca kulaklarımız.* Başım her derde girdiğinde gözümün bir kadını aramasının nedenini bilirim ben. Daha beşikteyken uzanan ve acıları dindiren o gizemli eli ararız biz erkekler aslında.Hálá tuttukça sancılarım...(.....)‘Öğretmen’ denilince de benim gözümün önüne nedense bir kadın gelir.Kara tahtanın önünde, elinde tebeşir.Hiç gözümün önünden gitmez.Bu sefer bacaklarımızı-kulaklarımızı değil, yine bir kadın, küçük erkeklerin kafasını düzeltmektedir.*Öğreti hiç bitmez...Uğruna saçımı taradığım, uğruna kravatlar bağladığım, uğruna yazı yazdığım, uğruna sözlükleri-kitapları yokladığım, uğruna çatalı sol elime aldığım, uğruna saz çaldığım...Kadın yaşamın içinde değilse, uygarlığa ulaşamıyor toplumlar.Bak; dünyanın en zengin ama kadını reddetmiş ülkeleri sefildir.Çünkü mesele; dişi kuş oluşudur kadının.*Sen olmasaydın...Ne kadar anlamsız olacaktı vitrinler, yollar, parklar, mekánlar, zamanlar, yaşamlar. Hatta bu kadar anlamı olmayacaktı sancılarımın.Annem, ebem, öğretmenim, sevgilim, can yoldaşım, dostum, ortağım, arkadaşım...Kadınım...Sen olmasaydın ben yapardım?..