'En büyük yardım yalnız hissettirmemek'

Berksun, büyük kitleleri etkileyen felaketler sonrasında psikiyatrik, psikolojik ve sosyal yardımların, krize müdahale ilkeleri çerçevesinde acilen planlanıp organize edilmesi gerektiğini söyledi.

Daha büyük bireysel ruhsal sorunlarla karşılaşılmaması ve toplumda sonradan pek çok olumsuz sonuca gebe olabilecek vicdani yaraların açılmaması açısından devletin ve sivil yardım kuruluşları aracılığıyla konunun üzerinde hassasiyetle durulması gerektiğini anlatan Berksun, aklı başında herkesin felaketi yaşayanlar kadar olmasa da derinden etkilendiğini kaydetti.

"TRAVMA SONRASI STRES BOZUKLUĞU VE DEPRESYON GÖRÜLÜR"

Berksun, bu tür olaylardan sağ çıkanlar veya kurtarma ekipleri içinde olanların, ağır stres yaratan durumlara ve travmatik sahnelere maruz kalmalarının yanı sıra arkadaşlarının ölümlerine şahit olmaları nedeniyle anksiyete bozuklukları, travma sonrası stres bozukluğu ve depresyona açık hale geldiklerini ifade etti.

Bu insanların, karşılaştıkları durumları ve yaşadıklarını içlerine gömmemeleri gerektiğini vurgulayan Berksun, "Bu nedenle psikolojik açıdan empatik, katılımcı, paylaşımcı insani tutum ve yaklaşımlar, travmaya uğramış insanların ruhsal yapılarını onarmak için gereklilikten öte, her düzeyde insani ve profesyonel zorunluluktur" diye konuştu.

"EN ÖNEMLİ YARDIM YANLARINDA OLDUĞUMUZU HİSSETTİRMEKTİR"

Prof. Dr. Berksun, geride kalanların yaşadıkları travmanın, koşulları nedeniyle birbiri ardına çıkan sorunlar ve zedelenmelerle çok katmanlı hale geldiğini anlatarak, madencilerin geride kalan yakınlarının geçim kaygıları nedeniyle yaslarını bile sağlıklı yaşayamadığını, bunun çok acıklı bir durum olduğunu söyledi.

Devletin bu insanların acılarını yaşamasına olanak verecek sosyal yardımları başlatmasının ruhsal sağlık açısından çok önemli olduğuna dikkati çeken Berksun, şöyle konuştu:

"Geride kalanlara toplumsal ve profesyonel düzeyde yapılacak en önemli psikolojik yardım, yanlarında olduğumuzu hissettirmek ve acılarını paylaşmaktır. Yası olan insan, ölen yakınının değerli olduğunu kendi hisseder onun acısına boğulurken bu değerin toplumsal olarak da hissedildiğini bilmesi rahatlatıcıdır. Hiç kimse ölen yakınının değersizleştirilmesini istemez. Aksi yapılır durum ve kayıplar önemsizleştirilirse o zaman gönüller mezarlığa dönüşür. Bu sebeple afetlerde ölenlere toplumsal olarak değer verme, bu değeri belli eden her türlü reaksiyon, yardımlar son derece önemlidir."