Barış için mi öldürüyoruz çocukları?

ABD'de bir ilkokulda 20 çocuğu öldüren silah, NATO askerlerinin bugün Afganistan'da da hâlâ kullandığı Bushmaster M4 tipi taarruz tüfeği...

Bu katliamdan üç gün sonra, yani bugün, aynı Afganistan'da yaşları 9 ila 11 arasında değişen 10 kız çocuğu bir mayına basıp öldü.

Mayının 1980'lerde Sovyet işgaline karşı Batı'nın desteklediği, ama bugün NATO'ya karşı savaşan Taliban unsurlarınca yerleştirildiği sanılıyor.

Acaba patlayan son mayın tam olarak ne zaman, kime karşı yerleştirilmişti?

Ruslara karşı mı? Amerikalılara mı?

Mayın patladı ve çocuklar öldü, artık önemi var mı?

* * *

ABD'de bireysel silahlanmayı savunanlar, mevcut yasalar bu konuda daha da gevşek olsaydı okuldaki sivillerin silah bulundurup katliamcıya karşı kendilerini savunabileceklerini öne sürüyor.

Yabancı işgalcilere karşı ülkelerini korudukları teziyle mayın döşeyen Afgan Talibanı gibi...

Yahut Patriot bataryalarını Türkiye'ye gönderme kararı alırken, bunun Suriye tehdidine karşı savunma amaçlı olduğunu vurguluyan NATO gibi...

...ki aynı Suriye'den birkaç gün sonra dehşetengiz bir video geliyor:

Biri 12 yaşındaki bir erkek çocuğu olan muhalifler, silahsız iki sivilin kafasını kesiyor.

Bu muhaliflerin ellerinde büyük bıçaklar var.

Ama başka muhalifler, uluslararası medyaya göre Katar ve Suudi Arabistan'ın yardımıyla edindikleri omuzdan ateşlemeli füzeler bile kullanıyorlar.

Bu arada "neo-Sovyetçi" Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin İstanbul'a gelip Rus tiyatrosunun dev ismi Anton Çehov'un bir sözünü hatırlatıyor:

"Duvarda asılı duran silah son perdede mutlaka patlar."

Ama hangi silahı kastediyor?

Afganistan'da gömülü duran 100 bin mayını mı?

Türkiye'ye gönderilecek Patriotları mı?

Körfez'den Suriyeli muhaliflere giden füzeleri mi?

Yoksa kendisinin bizzat Suriye rejimine sattığı, kimyasal başlık takılabilen yüzlerce SCUD'u mu?

* * *

Çehov'u unutun.

Ben size daha eskilerden bir başka yazarın, bir başka meşhur sözünü hatırlatayım:

Romalı yazar Vegetius, bazı tarihçilere göre dönemin İstanbul'unda (Konstantinopolis) Latince yazdığı bir kitabında, tarihe bir atasözü gibi geçecek şu meşhur ifadeyi kaleme almıştı:

"Si vis pacem, para bellum."

Yani:

"Barış istiyorsan, savaşa hazır olacaksın."

Ama bir kez daha soralım:

Çocukların ölümüne neden olma pahasına mı?

Son okul katliamının gerçekleştiği Newtown'ı ziyaretinde, "Çocuklarımızı koruyamazsak diğer hiçbir işi doğru yapamayız. Millet olarak görevimizi yaptığımızı söyleyebiliyor muyuz?" diye soruyor dün ABD Başkanı Obama...

Nobel Barış Ödüllü Obama...

Çoluk-çocuk sivillerin de teröristlerle beraber patır patır öldüğü insansız hava aracı saldırılarını Ortadoğu ve Afrika'da daha da artıran Obama...

Ve kendi ülkesinde silahlanma çılgınlığının önüne geçmek için henüz hiçbir şey yapmayan Obama...

Görevinde ikinci ve son dönemine girdiği ve bundan böyle oy kaygısı bulunmadığı için, seçilirken vaadettiği "umuda" ve "değişime" dair somut adımları cesurca atmaya başlaması gerekmiyor mu?

"Barış için" öldürülen çocuklar artık ne Obama'ya, ne Putin'e, ne Taliban'a, ne de bize sorabilir bunca yanıtsız soruyu...

Not: Afganistan'da kritik bir sürece girildi. Bir sonraki yazımda, bu ülkedeki NATO operasyonunun geleceğini etkileyen son gelişmeleri ve ay başında Brüksel'deki NATO karargahında duyduklarımı konu alacağım.

* Hürriyet Gazetesi Dış Haberler Şefi Emre KIZILKAYA'nın iletişim bilgilerine ve bloguna http://about.me/emrekizilkaya adresinden ulaşılabilir. Ayrıca: http://www.twitter.com/ekizilkaya