Pazar kahvesi

Bir de Kongre Başbakanları var. Çiller ve Yılmaz.

Yâni, hepsinin geliş biçimi farklı. Az veya çok iz de bırakmışlar. Hizmetlerinden dolayı teşekkür ederiz.

Lakin, bu listede Baykal yok.

Hiçbir şekilde Başbakan olamamış.

Gerçi lider olarak topu topu 3 kere seçim’e girdi ama CHP gibi önemli bir markayı iktidara taşıyamadı... Ne aksilik.

*

Şimdi Erdoğan, Baykal’a haksızlık ediyor.

“Memlekete bir çivi bile çakmadı” diye meydanlarda ona lâf atıyor.

Ama insaf.

O da Başbakan olabilseydi, elbet üç beş çivi de o çakardı. Vermeyince mabut, neylesin Mahmut.

Baykal belki de demokrasinin şanslı bir çocuğu.

“Darbeye muhatap olmak” ne demektir, onu bile görmedi.

27 Mayıs, Menderes’i indirdi aşağı.

12 Mart ve 12 Eylül, Demirel’e tosladı.

28 Şubat, Erbakan’ı yakaladı.

Deniz Baykal hiç Başbakan değil ki darbeye bizzat muhatap olsun.

Zincirbozan’a gidişi bile sırf denge içindi.

Şimdi zannederim siyasi hayatı’nın son genel seçimi’ne giriyor. İyi bir Başbakanlık yaparsa, biz de ona güzel bir jübile yaparız. Bari içimizde ukte kalmaz. Hizmetlerine teşekkür eder öyle yollarız.

Ama yine Başbakan olamazsa da ne gam? Dünyanın sonu değil ki... Belki Cumhurbaşkanı olur...

*

Sırası gelmişken söyleyeyim.

Ben Abdullah Gül’ü çok beğenirim. Ama Cumhurbaşkanı adayı gibi meydanlarda gezmesini fazla buluyorum.

Çünkü adaylığı bitmiştir. Yeni süreç de henüz başlamamıştır.

Şimdiye kadar Faruk Gürler hariç Cumhurbaşkanı adayları, heveslerini pek belli etmemiş, gayet sakin oturarak sadece sonucu beklemiştir.

Bu bakımdan, ağırbaşlı bir duruş, Gül’e daha çok yakışacaktır.