Özürlüler

Yavuz GÖKMEN

Yer bulamamak endişesiyle stada bir saat kadar önce gelmiştim. Tribüne çıktığımda sahada çok ilginç bir maç oynanmakta olduğunu gördüm. Hayatımda ilk kez beden özürlülerin oynadıkları bir futbol maçı seyrediyordum. Birkaçı koltuk değnekleriyle didinen çoğu tek bacaklı oyuncular inanılmaz hareketler yapıyorlar ve arka arkaya goller atıyorlardı. Bu arada çift koltuk değneğiyle oynayan bir tanesi seri çalımlarla ceza sahasına girdi ve topu sağlam olan sol ayağına alarak enfes bir plase ile gol attı. Onu içtenlikle alkışladım.

Daha sonra bizim maç başladı. Ve açıkça söylemek gerekirse özürlüler maçı G.Saray-Vanspor maçından çok daha zevkli ve kaliteli idi. Özellikle bizim takımda ilk maçta oynaması gereken birkaç oyuncu olduğunu düşündüm. Sözgelimi Gheorghe Hagi tipik bir özürlü gibi oynuyor ve Teknik Direktör, Hagi'ye büyük bir sabırla tahammül ediyordu. G.Saray adeta yürüyerek topu sahada dolaştırıyor, bilinçli bir tek gol pozisyonu yaratamıyor ve insana saç baş yolduruyordu.

ÜMİT İYİ İDİ

Oynamak isteyen Okan Buruk genellikle ihmal ediliyor, orta sahanın yükünü taşıyan Ümit Davala arasıra çıkardığı enfes şutlarla dikkati çekiyordu. Ama hepsi bu kadardı. G.Saray'ın bu kadar inançsız, yavaş ve sistemsiz olması elbette üzücüydü.

Genelde maçı iyi götüren hakem, gösterdiği kırmızı kartta yüzde yüz haklıydı. Ben kendi hesabıma bu maç yerine özürlüler maçını izlemeyi tercih ederdim.