Mersin’deki Kerime Nadir

Mersin’in varlıklı semtlerinden Pozcu’da, denize karşı bir apartman dairesinin kapısını çaldım. ‘Ay çok meraklandım’ dedi, kapıyı açan Ä°pek Ongun, ‘SöylediÄŸinizden yarım saat geç kaldınız.’ Uzun zamandır görmediÄŸi yeÄŸeni ya da en sevdiÄŸi komÅŸu kızı gibi karşıladı. Röportaj öncesi araÅŸtırma ve kitaplarını okuduktan sonra böyle anaç bir karşılama ÅŸaşırtmadı. Küçük biblolar ve okur mektuplarıyla süslü salonda ağırladı bizi. 63 yaşındaki Ä°pek Ongun 25 senedir genç kızlara yönelik romanlar yazıyor. TaÅŸralı kızlar oturup kalkmasını, anne babayla mücadele etmesini, kısaca hayatı ondan öğreniyor. Ongun’un yıllardır mektuplaÅŸtığı, ortaokuldan alıp üniversiteye ‘yetiÅŸtirdiÄŸi’ okurları var. Ä°ki çocuk ve iki torun sahibi Ongun’un romanları 25 yılda toplam bir milyon sattı. ‘İpek Abla’yla kitapları, okurları ve hayatı konuÅŸtuk.Nasıl bir aileden geliyorsunuz, hangi konuda eÄŸitim aldınız?- Orta sınıf bir aileydik. Ailede hakim, diplomat ve memurlar vardı. Annem, Tarabya’da yaÅŸayan eski bir edebiyat öğretmeni. Ben 5 yaşındayken babamdan ayrılmış. BaÅŸka biriyle evlendi, eÅŸi iki sene sonra vefat etti. Ben 10 yaşındayken üçüncü evliliÄŸini yaptı. EÅŸi bana babalık yapan kiÅŸidir. Çok otoriterdi. Robert Lisesi’ni bitirdiÄŸimde üniversiteye gitmeyi çok istedim, izin vermedi. Lisenin yeterli olduÄŸunu düşündü. Büyük kızımın üniversite mezuniyetinde ‘Çok şükür bugünleri de gördüm’ deyince isyan ettim. Beni neden engellediÄŸini sordum. Devir deÄŸiÅŸti, dedi. Tek çocuktum, annemle aramızda çok güçlü, güzel bir sevgi vardı. Onun her zaman orada olduÄŸunu bilirdim. Tarabyalı bir ailenin kızı olarak 30 yıldır Mersin’de yaşıyorsunuz. Nasıl geldiniz buraya?-1966’da, 23 yaşında Burla Biraderler’de patron Cihat Eren’in sekreteri olarak çalışmaya baÅŸladım. Kaliforniya Ãœniversitesi’nde biyoloji araÅŸtırması yapan Alp askerlik için Ä°stanbul’a dönmüştü. Ortak arkadaşımız kanalıyla tanıştık, evlendik. Beraber Kaliforniya’ya gittik. Doktorasını bitirince Hacettepe Ãœniversitesi’nden davet aldı. Ankara’ya geldik. Ä°ki yıl uÄŸraÅŸtı, böyle bilim olmaz, dedi. Mersin’de babasının narenciye bahçeleri vardı. Toprakla uÄŸraÅŸmayı sevdiÄŸi için Mersin’e geldik. Yazları Ä°stanbul’daki evimizde geçiririz. EÅŸiniz için epeyce fedakarlık yapmışsınız, oradan oraya...- Öyle düşünmedim hiç. Mersin’i geldiÄŸim ilk andan itibaren sevdim, burada ne yapabileceÄŸimi düşünmeye baÅŸladım. Kış aylarında kitap çevirmeye baÅŸladım. Bir gün Altın Kitaplar’dan Nilgün Hanım, sen de bir kitap yazsana, dedi. Önce olmaz öyle ÅŸey, dedim. Sonra Ä°stanbullu ve Mersinli iki kızın mektuplaÅŸmasını anlatan Mektup ArkadaÅŸları’nı yazdım. Biri 33, diÄŸeri 38 yaşında iki kızınız var. Ä°lk genç kız romanınız YaÅŸ 17’de onlarla iliÅŸkilerinizden izler var mı?-A tabii. Büyük kızım o sırada 16 yaşındaydı. Yazdıklarımı hemen okutur, onları denek olarak kullanırdım. Bir solukta okuyorlarsa tamamdır. Yerinde kıpırdanıyor, etrafa bakınıyorsa olmaz. Yeniden yazıyordum. Yurtdışında gençlere nasıl doktora gidileceÄŸini anlatan kitaplar bile yayımlanıyor. Ders verir gibi öğretemeyeceÄŸimiz ÅŸeyleri romanlarıma serpiÅŸtirdim.Peki genç erkekler, onların öğrenmesi gereken ÅŸeyler yok mu?- Kızlarımın arkadaÅŸları da eve girip çıkardı. Hepsini gözlemleme imkanım oldu. OÄŸlanların iç dünyasını hiç bilmiyorum. Gençlik jargonunu ne kadar takip edebiliyorsunuz?- Serra karakteriyle üç kitap yazdım, üç kuÅŸağı anlattım. Çevremde kızlarım vardı, konuÅŸmalarını takip ederek yazdım. Mesela kitapta ‘gaza geldim’ der Serra. Hálá gençlerle buluÅŸup, yemek yiyorum, liselere sohbete gidiyorum, genç okurlarıma kabul günleri düzenliyorum. Bir ara baÅŸ karakter Serra Ankara’da yaÅŸamaya baÅŸladı. Bir arkadaşımın kızıyla Bilkent’e gittim. Kayıt iÅŸlemlerini izledim. Popüler birkaç kafe ve disko vardı, hepsine gittim. Kafam kazan gibi oldu ama gittim yani.Gençlere bir ÅŸey beÄŸendirmek zordur. Niye tuttu sizin kitaplarınız bu kadar?- YaÅŸ 17’nin hiç reklamı yapılmamıştı, gençler arasında kulaktan kulaÄŸa yayıldı. Ben de ÅŸaÅŸtım. Ortalama ve evrensel bir genç kızı yazdığım için herhalde tuttu. Onlara iÅŸe yarayabilecek, hayata geçirebilecekleri bilgiler veriyorum.Sizin bir de genç kızlara yönelik adab-ı muaÅŸeret seriniz var üç kitaplık deÄŸil mi?- Evet, bu kitaplar çok okundu. Önemli bir okulu kazanıp büyük kente gelen birçok çocuÄŸa rehber oldu bu kitaplar. Tiyatroda, konserde, restoranda ne yapacağını, önüne gelen çatal bıçakları ne yapağını ailesinden öğrenemeyenlere yol gösterdi. Mesela partiye gidecek genç kız için giyecek seçimi bir ıstıraptır. Sağındaki kız kot pantolon giymiÅŸ, o fışır fışır belden büzgülü uzun etekli. Ne kadar kötü bir durum...KAHRAMANIM SERRA Çok güzel deÄŸil ama zeki. Orta sınıf aileden, uçuk ve kaçık deÄŸil. Sessiz çoÄŸunluÄŸun bir örneÄŸi. Büyüdüğünde turizmci olmak istiyordu, aynı benim küçük kızım gibi. Anadolu Lisesi’nden mezun oldu ve Bilkent’te okumaya baÅŸladı. Gidip Bilkent’i incelediÄŸim için Serra’nın okulunun o olması ÅŸarttı. Lezbiyen kahraman yazamam, çünkü tanımıyorumEn çok hangi illerde okunuyorsunuz?- Anadolu’dan çok mektup geliyor. Özellikle Diyarbakır ve Urfa’dan. Köylerden de çok geliyor. Ben de taÅŸrada oturuyorum. Onları gözlemleyebiliyorum. Ä°stanbul’da otursam Tarabya - Etiler hattından baÅŸka ne bileceÄŸim?Mektuplar hep sorunlardan mı bahsediyor?-Genelde öyle. Mesela en son Ankara’nın zengin bir muhitinde oturan bir kız yazmış. Babası çok önemli bir pozisyonda ama onu ve annesini dövüyor. Okula gittiÄŸinde gözümü kapıya vurdum, ayağımı taktım merdivenden düştüm, diye yalan uydurmaktan bıkmış. Ben de derslerine odaklanmasını ve üniversiteyi mutlaka Ankara dışında bir yerde okuyup, kendini kurtarmasını önerdim. TaÅŸrada da izin sorunu var. Arkadaşının evine ya da sinemaya gitmek istiyor, izin alamıyor. Ãœmitsiz olmayan vakalara küçük taktikler veriyorum. Hiç intihara meyilli kız sizden yardım istedi mi?- Mersin’den bir anne aradı. Kızım kötü durumda, buluÅŸabilir miyiz, dedi. Bir gün tesadüfen aynı kitapçıda karşılaÅŸmış gibi yaptık, kızıyla tanıştım. Sohbet ettim, kitaplarımı verdim. Okuduktan sonra mood’u deÄŸiÅŸti çocuÄŸun. Bir psikolog mektubunda intihara meyilli hastalarına kitaplarımı tavsiye ettiÄŸini yazıyordu. Acar BaltaÅŸ da kitaplarımı öğrencilerine veriyormuÅŸ. Åžimdi günümüzde Ecstasy kullanan, blumia olan, satanistlerin eline düşen, kıyafeti yüzünden deÄŸil de dini ya da ırkı yüzünden dışlanan, lezbiyen olup da bunu kimseye söyleyemeyen, töre cinayetine kurban giden ya da mesela ailesini geçindirmek zorunda kalan genç kızlar var. Bunlar kitaplarınızın baÅŸ karakteri olabilir mi bir gün? - Olamaz, çünkü onları tanımıyorum. Yazarsam çok eÄŸreti olur. Hayal edip yazmayı beceremiyorum. Bazen bana yazdığım kızların sorunlarını lüks görüp kızanlar da oluyor. ‘Hep varlıklı kesime yazıyorsunuz. Benim sabun alacak param yok’ diyorlar. Ama ne yapabilirim, onlara söyleyecek hiçbir ÅŸey bulamıyorum. Haklılar. Ama bir gecekonduda oturan kız neler yaşıyor, bir lezbiyenin sorunları nedir hiç bilemiyorum, onlarla özdeÅŸleÅŸemiyorum.Yazdıklarınızı edebi açıdan nasıl deÄŸerlendiriyorsunuz?- Edebiyat ÅŸaheseri olduÄŸunu iddia etmiyorum. Ama akıcı yazdığıma inanıyorum.Â