Yıldız Kenter’i 81 yaşında amuda kaldıran oyun

Eugene Stickland, yıllardır Kanada Calagary’deki çağdaş bir tiyatro için oyunlar yazıyor. Beş yıl önce 75 yaşındaki oyuncu arkadaşı Joyce Doolittle, yeni bir oyuna hazırlanıyordu. Metni evde çalışabilmek için birine ihtiyacı vardı, çünkü iyi bir oyuncu olmasına rağmen yaşından dolayı ezber yapmakta sıkıntı çekiyordu.

Yazarın kızı Johanna, o zamanlar 12 yaşında bir öğrenciydi. Doolittle’a ezberinde yardıma gitti. Babası da, biri 75 diğeri 12 yaşında olan bu ikilinin iletişiminden, anlaşma biçimlerinden ortaya çıkan bir sahne yazdı. Keyif için yapmıştı ama Joyce’a gösterdiği andan itibaren kısa sahneyi koca bir oyuna tamamlaması için baskılar geldi.

Sonunda geçen yıl, Joyce 80. yaş gününü kutlarken hediye olarak oyunu bitirdi. “Onların gerçekte üzerinde çalıştıkları yazar beni pek ilgilendirmiyordu. Benim oyunum, daha üniversitedeyken delisi olduğum Shakespeare üzerinden olmalıydı. Bu yüzden de Kral Lear’ı seçtim. Geçen şubat, Yıldız Kenter’le aynı yaştayken (81), Joyce oyunu sahneledi” diyor Stickland.

Kanada’da doktorasını yapan Aylin Sar, oyunu görür görmez, büyük hayranı olduğu Yıldız Kenter aklına geldi. Hiç tanışmamalarına rağmen kendisine ulaştı. Kenter de, metni okur okumaz “Evet” dedi.

Sahnede Yıldız Kenter’e genç oyuncu Sedef Şahin (17) eşlik ediyor. Kraliçe Lear, yaşlanmak ve bunun bedelleri, kuşak farklarından çıkan çatışmalar ile getirdiği komik, dokunaklı durumları anlatıyor.

Yaşlı bir oyuncu olan Jane, tamamen kadınlardan kurulu bir kadroyla Kral Lear’a hazırlanmaktadır. Kral Lear’ı kendisi oynayacaktır. Ona ezberde yardıma gelen Heather, liseli bir genç kızdır. Oyunun üçüncü kişisi ise bir çellisttir.

Eugene Stickland, oyuna neden bir çellist eklediğini anlatıyor: “Tüm oyunlarımda sahnede canlı müzik olması için çabalıyorum. Çünkü daha zengin bir tiyatro deneyimi yaratıyor. İzleyicinin oyunu salt tiyatro olarak değil, bir konser gibi de görmesini istedim.”

Yeni oyun önerilerini beklerim

Oyunu ilk okuduğunuzda sizi çeken ne oldu?
- Tiyatroyla, sanatla, Shakespeare’le ilgili oluşu. Sanatın insanı iyileştiren yanlarını ustaca kullanılışı da çok etkiledi. Biri çok genç biri çok yaşlı iki kişinin hâlâ bir araya gelip birbirini büyütebileceğinin, başarıya yürüyebileceklerinin kanıtı var oyunda.

Karakterde kendinize yakın bulduğunuz özellikler var mı?
- Tabii ki, adeta benim için yazılmış gibiydi. Zaten her kadın rolü benim için yazılmış gibi geliyor bana. İçimde bin kişi var. Bu çok yorucu bir şey ama işimizin gereği.

O da sizin gibi çok deneyimli bir tiyatrocu. Ancak bunca yıl onu yıpratmış, baş ağrıları çekiyor, binlerce kelime aklında çalkalanıyor. Sizin de böyle sıkıntılarınız oluyor mu?
- Ben şanslı bir insanım, böyle bir sıkıntı yaşamadım. Ama biraz daha yaşarsam olabilir.

Peki ya genç kuşakla çatışma?
- Hiçbir sıkıntım olmadı, çünkü 56 yıldır gençlerle birlikteyim. Onlarla birlikte yuvarlanıyor, sürekli gençleşiyor, yeniden büyüyorum.

Oyundaki karakter gibi rollerin erkek egemen bir şekilde dağıtıldığını düşünüyor musunuz?
- Hayır, bundan bir şikayetim yok. Ama eski Yunan’da kadın karakterleri çok güçlüdür Elektra, Antigone gibi. “Hayır” demesini bilir ve kendi ayaklarının üzerinde hayatları pahasına mücadele ederler. Bugün hâlâ onların miras bıraktığı güçten kaynak bulabiliyoruz.

Geçen sezon Victoria’yı Zuhal Olcay’ın tavsiyesi üzerine sahneye koymuştunuz. Bu kez de bir izleyicinizden tavsiye aldınız. Yeni oyunlar için tavsiyesi olanların size ulaşması yeterli mi?
- Tabii ki, mutlaka her biriyle ilgilenirim. Örneğin Türk kadın karakterleri çok oynamıştım. Şimdi yine böyle bir karakter oynamak istiyorum. Tavsiyeleri beklerim.

HAVA ATMAK İÇİN AMUDA KALKMADIM

Herkes amuda kalkma sahnesini benim eklediğimi düşünüyor. Ama kendimi kanıtlamak için böyle bir şey yapmaya ihtiyacım yok. Soranlara oyunun İngilizcesini gösteriyorum. Çünkü Eugene Stickland bunu bizzat yazmış.