Köşede bekleyen adam...

DEMEK ki tam 50 yıldır Tarlabaşı’ndan İstiklal Caddesi’ne açılan köşede hiç değişmeden öyle bekledi.Hiç kıpırdamadan.Oysa 50 yılda her şey çok değişti. Uluslar-ülkeler değişti, sınırlar değişti, ekonomiler değişti, kültürler değişti, teknoloji değişti.Ama o kıpırdamadan orada öyle bekledi.Atmosfer değişti. İklimler değişti.Göçmen kuşların yolu dahi değişti.O değişmedi.50 yıldan bu yana tam yarım asır hiç kıpırdamadan ve değişmeden o köşede öyle bekledi.*Ve önceki akşam Tarlabaşı’nda 50 yıldır beklediği köşede kıpırdadı, hareket etti, sopasını alarak yürüdü.‘6-7 Eylül olaylarını anlatan resim sergisini’ bastı.Resimleri yırttı, yerlere attı, getirdiği yumurtaları sağa sola fırlattı, bağırdı, çağırdı, kırdı, döktü.50 yıl önceki gibi.*Oysa 6-7 Eylül olaylarının, yani azınlıktaki vatandaşlarımızın evlerini-mallarını yağmalamanın ve onları bu ülkeden kaçmaya zorlamanın bir yüz karası, bir utanç olduğunu hepimiz kabul ediyoruz. Ve ilk kez olgun-kendine güvenen ve uygar bir ülkeye yakışacak biçimde tarihten özür diledik.O günü anlatan resimlerin sergilenmesi olsun, o iki günün ulus olarak bir ‘ayıp’ olarak anılması olsun, gelecek için de umuttu. Bundan sonra belki uygar bir toplum olacağımızın umudu.Ama olmadı.*50 yıldır Tarlabaşı’ndaki o köşede kıpırdamadan, değişmeden, bir milim yerinden oynamadan öyle bekleyen adam yerinden doğruldu.Sopasını aldı.Yarım asır önceki sözleriyle, tavırlarıyla, küfürleriyle resim sergisine geldi...Kırdı, döktü, dağıttı.Hoşgörüyü yere çaldı.Çağdaş toplum olma umutlarını parçaladı.Ve gitti.Hiç değişmeden o köşede yine beklemek ve ilerde yine gelmek üzere...