Komediler neden zamanı yakalayamıyor?

Çarşamba akşamları Fox TV’de yayınlanmaya başlayan ‘Bu Sayılmaz’, Türkiye’nin en parlak komedi oyuncularını bir araya getirmesine rağmen izleyicinin karşısına babaanne evindeki zigon sehpa gibi antika fikirlerle çıktı. ‘Çok farklı bir format’ diye sunulan şey de 1993’te ‘Bir Demet Tiyatro’nun sahne düzeni. Bu sezon ‘Türk Malı’ ve ‘Çocuklar Duymasın’ın da düştüğü eskileri cepten yeme kolaycılığına düşmeseler; Binnur Kaya, Settar Tanrıöğen ve Mustafa Üstündağ gibi oyuncularla fenomen olması çok kolaydı oysa.

Ama ‘Bu Sayılmaz’, bin yıldır gündemimizde olmayan klişelerle güldürmeye kalkıyor.

1- Papyonlu zenginler

Görgüsüz zenginlerin soyu sopu, polosu, operası, fuları, broşu, İngiliz fincan takımıyla avamları ezme klişesi 90’lar bile değil, 60’ların Yeşilçam hikâyelerinde, tozlu raflarda kalmalıydı. Fakat bir türlü ‘zengin’le barışamayan senaryolar, Bahadır Baruter’in 20 sene önce L-Manyak’a çizdiği sosyete karikatürleri gibi görgüsüzler yaratıyor. Bu ‘aristokrat’ papyonlular, Armağan gibi Doğulu türkücülerin ‘düşük’ esprileri karşısında ‘ayhh dayanamiciiim’ diye bayılıyor. Ve gerçekten hâlâ ‘yapamiciim, edemicimm’ diye konuşuyorlar. Belki de işin tek şaka gibi olan tarafı bu.

2- Gazino, pavyon mu kaldı?

Gazinocular kralı, Unkapanı plakçısı, disko, pavyon patronu hatta sahtekâr menajer... Bunların hangi biri var hâlâ hayatımızda? Birtakım küçük müzikhollerde, uyduruk yapım şirketlerinde 80’lerde arabeskçilerin sıyırma çabasına benzer şeyler dönüyordur belki ama artık ‘Bu Sayılmaz’ın Cengiz’i (Bir Demet Tiyatro’nun Yıldıray’ının 2017 şubesi) gibi fırsatçıların önemi kalmadı. Belki araya ‘YouTube’da tık satın almak’ gibi laflar sıkıştırılıp güncellenebilir ama yine de güldürmeyecek kadar geçkin bir stereotip.

3- Magandalık, halay ve lehçe komedisi

Mustafa Üstündağ’ın ‘Kurtlar Vadisi’yle fenomene dönüşen Muro karakteri, tüm sempatikliğine rağmen onu sınırlayan bir damgaya dönüştü. ‘Bu Sayılmaz’ın Armağan’ı da 2017’de hâlâ zırt pırt halay esprisi yapan, lehçe komedisiyle güldürmeye çalışan, barzoluğu sempatikleştirerek modern hayatta çıkıntılaşan adam. 90’larda köşe yazılarına konu olan şehir magandaları, Doğulu türkücü patlaması, Prestij müzik ailesinin hâkimiyeti, arşivlerin konusu artık. Hatta Mahmut Tuncer’li halay caps’leri bile kabak tadı verdi. Durum böyleyken Armağan’ın İbo figürlerine nasıl gülelim?

Sinefil'de Hint filmi esintisi!