Kırmızı halı...

İnce-uzun kırmızı halı...

Sonra ‘‘Özal geliyor’’ dediklerinde koşup getirdiler yoluna yaydılar... Rahmetli kollarını ileri-geri değil de, yanlamasına sallaya sallaya üzerinde yürüyüp geçti...

Onu depoya kaldırdılar ki ‘‘Demirel geliyor’’ haberi geldi, koştular halıya...

Ben o kırmızı halıyı uzaktan tanırım...

Herkes değişti, o asla değişmedi...

Dünkü Sabah'ta (bu sefer Tarım Bakanı'nın önüne sermişler) resmini görünce ‘‘İşte o...’’ dedim...

O kırmızı halı...

*

Her valiliğin, bakanlığın deposunda bir kırmızı halı vardır...

Bir keresinde; üzerinde yürüyecek devlet büyüğünü beklerken ‘‘Ben de biraz ayağımı basayım’’ diye geçti içimden... Daha kenarına ayağımın ucunu uzattım ki, halıyı bekleyen polis düdük çaldı ‘‘Basmak yasak’’ dedi...

Ayağımı çektim...

Çünkü o kırmızı halı, büyük devlet adamları üzerine basarak içeriye yürüsünler diye var...

(Sanki halı olmasa, yolu şaşırıp başka yere gidecekler...)

Nöbetçinin arkasını dönmesini kollayıp, ikinci basma girişimim başarılı olmuştu ki, benim 45 numara mokasenimin tozlu taban izi bir mühür gibi kırmızı halının ortasındaydı...

Nöbetçi dönüp izi gördüğünde, terörist görmüş gibi oldu...

Alarm verildi...

Vali, vali muavinleri, yetkililer, benim izi temizlemek için herkes koşuşturmaya başladı... Şimdiye kadar yazdığım hiçbir yazı, o ayak izim kadar devleti harekete geçirememişti...

Nitekim o zamandan beri, ne zaman kırmızı halı görsem dayanamam, nöbetçi arkasını döner dönmez gidip ucuna basarım...

Bunlar koştururlar...

Kalem tutan elimin değilse bile, 45 numara ayağımın devleti nasıl hareketlendirdiğini görüp mutlu olurum...

*

O kırmızı halılar aslında yağcılığın yoludur...

Görgüsüzlüğün, şakşakçılığın sembolü...

Ama en çok göz boyamanın simgesi...

Tarım Bakanı'nın ayaklarının altına kırmızı halı serildiği saatlerde, Türkiye'nin tam 1600 köyüne ulaşım bir aydır kapalıydı...

Yüz bine yakın insan ise yollarda mahsur...

Ben görür görmez tanırım kırmızı halıyı...