Kent ulaşımı ve yaşam kalitesi

Ve büyük kentlerdeki "ulaşım kaos"una şöyle giriş yapıyor:

"Artan arazi kontrolleri aracılığıyla büyümeleri denetim altında tutulabilen kentler istiyoruz."

Bu saptama, bana metrosu 15 yıldır yapılmayan, ama artarda ve yanyana/yüzyüze dev alışveriş merkezleriyle, "demir kafes" gibi akıbeti meçhul yapılarıyla mahşere dönüşen Eskişehir Yolu'nu hatırlatıyor.

Strazburg manifestosu şöyle devam ediyor:

"Ulaşım kentsel yaşamın kalitesi açısından belirleyici faktörlerden birisidir.

Bu zorlu sorunla baş edebilmek için, otomobile alternatifler geliştirilmek şarttır.

Otomobile verilen birinci önceliğin olumsuz sonuçları (hava ve gürültü kirliliği, yol güvenliği, mekanın işgalci alt yapıyla parçalanması, kentsel peyzajın bozulması) artık iyice anlaşılmıştır.

Bu bağlamda yeni bir toplumsal paylaşım sağlayan bir toplu taşım politikasını tercih etmeliyiz.

Bu ancak dost mekânlar yaratarak (yaya bölgeleri,meydanlar) ve özellikle farklı ulaşım tarzları devreye sokularak (metro) mümkündür."

* * *

Geçen yıl Strazburg'da alınan kararlar, plansız, kontrolsüz büyüyen, otomobil öncelikli bir başkente dönüşen Ankara'nın ulaşım sorununun vahametini de ortaya koyuyor.

Ancak varolan yönetim dünyanın hiç bir yerinde onaylanamayacak bu gidişe "dur" demek yerine, "aynen devam" çizgisindedir.

Ki ulaşım sorunu, "Avrupa Kentsel Şartı-2"nin bir kez daha kayda geçirdiği gibi, "kentsel yaşam kalitesi" ile doğrudan ilişkilidir.

Kentlerde yaşam kalitesini belirleyici etkenlerin başında gelmektir.

Ankara örneğinde ise "yaşam kalitesi"ne giden yolun taşları/basamakları eksiktir, eksiltilmiştir.

Yani meydanlar, yaya bölgeleri, alternatif toplu taşıma araçları, metro, bulvarlar, geniş kaldırımlar ve külliyen şehir planlaması...