Kendine verdiğin ve tuttuğun sözlerin olmalı hayatta

Kendine güvenmelisin herrr şeyden en önce.

Ya inanmak ve güvenmek ne kadar önemli hiç düşündünüz mü?
Ennn önce kendine inanacaksın ki başkası da sana inansın pek tabi.
Filan falan.

***
Bu ara içime minik bi çok düşünen felsefeci mi kaçtı ne?
Ah bi bilsem… Ha bire derin derin düşünüyorum hayat ve insanlar/insanlar ve ilişkiler üzerine.
Ay bilsem kaç yazar bilmesem kaç yazar?
Düşünmeyi seviyorum bu günlerde.
Nasıl hoşuma gidiyor bu düşünme ve kafa patlatma hali anlatamam.

Her şarkıdan, her şarkı sözünden, her nameden, her önüme konan kelebekten, her uçan kuştan ve esen rüzgardan bir anlam çıkarıyorum.
Ayın şekilleriyle, bulutların aldığı konumla konuşuyorum.

Oyun gibi.

Hayat gibi.

Ay yani, hayat bir oyun gibi diyecektim, tek cümle etti 3 cümle.
Hayat çok kısayken uzunmuş gibi...

Hayallerin olacak mutlaka.
Hayallerini gerçekleştirmek için azmin olacak.
Azimli olman için savaşçı ve kolay vazgeçmez bir disiplinin olacak ta kendi dibinde.

Daha önce öyle olmamış olman, daha sonra öyle olamayacağını da göstermez ki hem.
Bence.
Her insan bir şekilde evrim geçiriyor.
Hayat ve hayatın oyunları,
İnsanlar ve ilişkilerin sana bin tane tantana yapıp sana binlerce yeni program yüklüyor, çıkarıyor.
Acının ve tatlının hakkaten insana kattığı değerler var.
İnsan kendinden gidemiyor.

İnsanın hayallerinin olmaması,
Hayallerini gerçekleştirmek için azminin olmadığını düşünmesi,
İstediği, hayalini kurduğu şeyler için savaş vermekten vazgeçmesi kendisine verdiği en büyük ceza.
Feci.
Çünkü şu hayatta kimse kimseye hiç ceza veremez. Biz kimiz ki kime ceza keselim.
Herkesin en büyük armağanı da kendisi, cezası da...
İnsanın en büyük cezası denememesi...
Her şeyin ve hepsinin başı içinden ne geliyorsa başına sevgiyi koymak ve sonsuzca, korkusuzca, yılmadan paylaşmak.

Aşk için ölmeli aşk o zaman aşk.
Di mi?

Yonca
“Sevgi-li”