Zor hayır...

BEN Kıbrıslı Türkler ile Rumların el ele birlikte Ege türküleri söylemelerini isterim.Türk çocuğunun Rum komşularının kapısını çalarak, boş bardağı uzatıp ‘Annem varsa biraz tuz istedi’ demesini isterim.Babası vurulmuş bir çocuk suyun bu yanında, ya da öte yanında ağlarsa, benim için fark etmez.Rum çocukların attığı top, Türk camını kırsın isterim.Ben savaş-silah istemem.Kan-gözyaşı bana göre değil.*Benim ‘Hayır’ demem, Kıbrıs’ta bu pis oyunlara... Küçük bir adanın ve onun üzerinde yaşamaya çalışan masum insanların, küresel devletin lokması olmasına...(Sevgili Ayşe Arman ‘Hayranlık duyuyorum ben bu adama’ diyerek gönlümü de alsa, eleştirdiği -birçok okurumuz gibi- belli...)Benim ‘hayır’ dememin sebebi; anlaşma masalarında iki toplumun mutluluğu, geleceği, huzuru ve çıkarları yok. Tam tersine muhtemel çatışmaların tohumları var.Ve devlerin çıkarları.Söyler misiniz:- ABD’nin; Ortadoğu’nun göbeğinde, yeryüzünün en büyük ve asla batmaz bir uçak gemisi edinme arzusu, Kıbrıs’ta yaşayan bir avuç insandan daha önemsiz olabilir mi? Kıbrıs Türklerini tanımayan ve tanıtmayan, ambargo ile yarım asır inleten ABD’nin bir anda Türklerin mutluluğu için yırtınması size tuhaf gelmiyor mu?- İngiltere’nin tüm dünyadan çekildiği halde, Kıbrıs’tan çekilmeyişinin sebebi ne? Niçin televizyonlarda uzmanlar ‘En kárlı çıkan İngiltere’ diyorlar?- Peki AB; Türkiye’yi atlayıp petrol bölgesine sokulmanın heyecanını yaşamıyor mu?- Ya Türkiye’deki iktidar?... ABD’nin desteğini yitirmemek ve AB demokrasisine sığınmak uğruna Kıbrıs’ı peşkeş çektiğini bilmeyen var mı?..*Yoksa ben, camı kıran topun sadece ‘çocuklara’ ait olmasını isterim.İnsanları; ırkların, dinlerin, nöbetçi kulübelerinin, tel örgülerin ayırmasını istemem.Benim ‘hayır’ demem; Irak’a çocukların kolunu-bacağını kopararak ‘barış’ getirenlerin, Kıbrıslılara sundukları ‘barıştan’ şüphelendiğimden.Ve politikacıların salyasını, masumların gözyaşına tercih etmek bana göre değil...