Vizitesi paha biçilemez

Oto sanayide farklı bir dükkan onlarınki. Burada komşu dükkanlardaki gibi otomobil tamiriyle değil, tekne inşa etmekle uğraşılıyor. İyice ortaya çıkmış omurga sadece iki kişinin el emeği. Yakından bakıp, her bir parçanın izini sürünce ne kadar çok emek harcandığını anlıyorum. Teknede iki yatak odası, bir salon bulunacağını öğrenince, nasıl sığacak diye hayretler içinde kalıyorum.

DAHA ÖNCE DE TEKNE YAPTI

Memorial Hastanesi psikiyatri uzmanı Cem Hızlan ile Acıbadem Üniversitesi Tıp Fakültesi Anatomi Bilim Dalı öğretim üyesi Dr. Aytül Kızaran tekneyi 2010 Ağustos’ta inşa etmeye başladı. Adı, daha yapımına başlanmadan konmuştu: Mojo. Aslında Hızlan tekne yapımında deneyimli sayılabilir. Uzun yıllar gemi modeliyle uğraştı. 10 sene önce de 5 metre 20 santimetrelik bir tekneyi iki buçuk yılda yapmış; Marmara Denizi, Boğaz ve Adalar arasında yüzdürmüştü. O tekne küçük gelmeye başlayınca, hayat arkadaşı Kızaran’ın da yüreklendirmesiyle yenisine niyetlenerek emektarı sattı.
Önce ailenin oto sanayideki dükkanını elden geçirdiler. Gün içinde dinlenebilecekleri bir çıkma kat inşa ettiler. Altta kalan alansa Mojo’nun... Amatörler için satılan dizaynlardan Dudley Dix’e ait Didi 40 Cr.’yi tercih ettiler. “Tekne yapmayı zaten seviyorum. Kendi işçiliğimizi koyarak daha ucuza mal edebileceğiz ve arzu ettiğimiz büyüklükte bir tekneye sahip olabileceğiz. Bizimki amatör bir girişim. Profesyonel tekne yapımıyla, amatörlerin tekniği, malzemeleri, yapım süreci farklı. Gezinti teknesi olarak kullanacağımız için hafif bir tekne seçtik. Yapım tekniği pratik, malzememiz tekne yapımı için özel üretilmiş 18 milimetre kalınlığında kontraplak. Teknemizin hem motoru hem de tek yelkeni olacak. Bu hızla gidersek 2012 bitmeden denize indirebiliriz” diyor Cem Hızlan.

ZENGİN DEĞİL, ZEVK İŞİ

Hızlan, tekne sahibi olmanın sanıldığı kadar zengin zevki olmadığını söylüyor: “İnsanın sorumlulukları kadar kendi zevkleri için de zaman ve emek ayırması gerek. Bu tekne de olabilir, daha basit başka bir şey de. Bu uğraşı Aytül ile birlikte yapabilmemiz de önemli. İlk başladığımızda 70-80 bin Euro’ya mal olacağını tahmin ediyorduk. Ancak maliyet giderek düşüyor. Şimdiden yaklaşık 30 bin Euro kardayız. Şansımız da yaver gitti. Çıkma vinç gibi malzemeler bulduk.”
Hızlan ile Kızaran bir işin amatörce yapılmasının onun kaba saba olmasını mazur göstermeyeceğini düşünüyorlar. Projeye milim milim uyarak tekneyi inşa ediyorlar. Hızlan, “Üzerimde iş yetiştirme ve zaman baskısı yok. İstediğim kadar titizlenebilirim. Bence amatör işler, profesyonellerin zaman ayıramayacağı kadar titiz ve detaylı oluyor” diyor.

CANLARININ İSTEDİĞİ YERE

Çiftin hayalinde ‘22 derece olan yerlere’ gitmek var. Kızaran, “Çocuklarımız küçük. Benimki 8 buçuk, Cem’inkiler 9 buçuk ve 18 yaşında. Şimdilik planlarımızı erteliyoruz. Ama önümüzdeki beş yıldan sonra hayalimiz yazın kuzeye, kışın da güneye gitmek. Canımız nereye isterse oraya uzanmak... Daha uzun vadede tekne bizim için yaşam tarzı olacak. Boğaz’da bir marina açılırsa da en azından haftanın üç-dört günü teknemizde yaşayabiliriz” diyor.

KENDİMİ TAMAMLANMIŞ HİSSEDİYORUM

Kızaran için tekne ve denizcilik ulaşılmaz bir hayaldi. Ama Hızlan ile tanışıp kendi teknesini yaptığını öğrendikten sonra, “Bir tekne daha yapabilir misin?” diye sordu. Hızlan’ın heyecanına ortak olmasıyla birlikte işe koyuldular. Kızaran, “Bana tekne yapmak zor gelmiyor. Severek yapıyorum. Bir şeyler üretmek, ürettiğimiz şeyi kullanacak olmamız heyecan verici. Çalışırken kendimizi tamamlanmış hissediyoruz. Tekne yapımı hayatımızı sekteye uğratmadı. Tam tersine, bize yeni bir alan açtı” diyor.

KOMŞULARI ÖNCE DALGA GEÇTİ

Oto sanayinin tek amatörleri Hızlan ve Kızaran. Atölyelerinde çalışmaya başladıklarında komşuları önce onları ciddiye almadı. Hatta dalga geçenler oldu. Ha bire gelip, “Ne zaman kiraya vereceksiniz?” diye sordular. Kızaran, “Ama artık çok saygı görüyoruz. Teknemize hayran hayran bakıp, tebrik ediyorlar” diyor. Atölye sadece komşularının değil arkadaşlarının da buluşma yeri.