Ve perde ağır ağır inmeye devam etti
Güncelleme Tarihi:
Oluşturulma Tarihi: Şubat 02, 2005 20:38
İki Arjantinli dev, Buenos Aires’te, Lezama Parkı’nda hem güneşleniyor, hem sohbet ediyor. Yıl 1979 yahut 1980 olmalı. Jorge Luis Borges, gözleri görmediği için Ernesto Sabato’nun koluna girmiş. Bir konudan diğerine atlıyorlar, emprovizasyon yapıyorlar, yani bir tür... ne bileyim, edebiyat ve kültür ‘cemseyşın’ı adeta.
Bir ara konu rüyalara geliyor.
- İnsan, rüya gördüğünde bir tanrıdır, düşündüğünde bir dilenci... diyor Sabato.
- Rüyada, düşünce dramatik şekiller alır, diye cevap veriyor Borges. Dryden öyle der. Gece, rüya gördüğümüzde, hem aktör, hem yazar, hem seyirci, hem de tiyatrodur insan. Bir bütündür. (1)
* * *
İlerleyen yaş mıdır? (İnsanın lazım tüyleri dökülürken lüzumsuz kılları uzar da, merdivenlerde dizi tutar, yağmurda dirseği sızlar da... rüya düzeni değişmez mi yaşla? Değişir!)
Uyku düzenime mi bir haller oldu yoksa?
İnanmayacaksınız ama, bu yaştan sonra RÜYA GÖRMEYE BAŞLADIM birden.
Çooook uzun bir aradan sonra, öyle, birden bire, neden, ne zaman farkında bile olmadan, rüya görmeye başlamışım tekrar. Eskisi gibi.
Eskisi gibi mi?
Bir de hatırlayabilsem gördüğüm rüyayı...
Gecenin bir ortasında uyanıp dertlenmesem...
Eyvaaah, rüyam bölündü, uyanmış bulundum bir kere. Hemen uyusam, kaldığı yerden devam etmez ki meret. Hatırladığım kadarını bir kenara yazsam... O da zor iş gecenin bir yarısı, zaten gitti gidiyor aklımdan...
Hani böyle elinizin arasından, tutamazsınız da kayıp gider ya, hatırladığınız bölük pörçük şeyler de silinir, ahh, dur ucundan yakala...
Ha rüya görmüşsün, ha görmemişsin, hatırlamadıktan sonra!
Bir tanesini aklımda tutabilsem namerdin, puşttur Okşan Abla’ya tabirlettirmeyen rüyasını!
* * *
“İnsan, rüya gördüğünde bir tanrıdır, düşündüğünde bir dilenci...”
Ne kadar doğru! Rüyalarımda ne dünyalar yarattım ben.
Kimlere ışık verdim, ne çamurlar üfledim.
Ne kadınlar çıkardım kaburgalarımdan.
Ne hayaller kurdum!.. Öyle zengin, öyle hızlı ki üstelik, birincisini gerçekleştirmeye yeltenemeden daha... ikinci hayale geçmişti beynim.
Onun için hayallerim hep hayal kaldı benim.
“Gece, rüya gördüğümüzde, hem aktör, hem yazar, hem seyirci, hem de tiyatrodur insan. Bir bütündür...”
Ne sahneler kurdum, kendim yazdım, kendim oynadım, seyrettim, alkışladım!
Ve ancak o zaman bütünlenebildim.
Bitmesin, rüyam sürsün diye bis bis bağırdım... ama sahneye tekrar gelen olmadı bir daha.
Ve perde ağır ağır inmeye devam etti...
(1) Buenos Aires Sohbetleri / Jorge Luis Borges ve Ernesto Sabato (Derleyen Orlando Barone, 10/18)
- İnsan, rüya gördüğünde bir tanrıdır, düşündüğünde bir dilenci... diyor Sabato.
- Rüyada, düşünce dramatik şekiller alır, diye cevap veriyor Borges. Dryden öyle der. Gece, rüya gördüğümüzde, hem aktör, hem yazar, hem seyirci, hem de tiyatrodur insan. Bir bütündür. (1)
* * *
İlerleyen yaş mıdır? (İnsanın lazım tüyleri dökülürken lüzumsuz kılları uzar da, merdivenlerde dizi tutar, yağmurda dirseği sızlar da... rüya düzeni değişmez mi yaşla? Değişir!)
Uyku düzenime mi bir haller oldu yoksa?
İnanmayacaksınız ama, bu yaştan sonra RÜYA GÖRMEYE BAŞLADIM birden.
Çooook uzun bir aradan sonra, öyle, birden bire, neden, ne zaman farkında bile olmadan, rüya görmeye başlamışım tekrar. Eskisi gibi.
Eskisi gibi mi?
Bir de hatırlayabilsem gördüğüm rüyayı...
Gecenin bir ortasında uyanıp dertlenmesem...
Eyvaaah, rüyam bölündü, uyanmış bulundum bir kere. Hemen uyusam, kaldığı yerden devam etmez ki meret. Hatırladığım kadarını bir kenara yazsam... O da zor iş gecenin bir yarısı, zaten gitti gidiyor aklımdan...
Hani böyle elinizin arasından, tutamazsınız da kayıp gider ya, hatırladığınız bölük pörçük şeyler de silinir, ahh, dur ucundan yakala...
Ha rüya görmüşsün, ha görmemişsin, hatırlamadıktan sonra!
Bir tanesini aklımda tutabilsem namerdin, puşttur Okşan Abla’ya tabirlettirmeyen rüyasını!
* * *
“İnsan, rüya gördüğünde bir tanrıdır, düşündüğünde bir dilenci...”
Ne kadar doğru! Rüyalarımda ne dünyalar yarattım ben.
Kimlere ışık verdim, ne çamurlar üfledim.
Ne kadınlar çıkardım kaburgalarımdan.
Ne hayaller kurdum!.. Öyle zengin, öyle hızlı ki üstelik, birincisini gerçekleştirmeye yeltenemeden daha... ikinci hayale geçmişti beynim.
Onun için hayallerim hep hayal kaldı benim.
“Gece, rüya gördüğümüzde, hem aktör, hem yazar, hem seyirci, hem de tiyatrodur insan. Bir bütündür...”
Ne sahneler kurdum, kendim yazdım, kendim oynadım, seyrettim, alkışladım!
Ve ancak o zaman bütünlenebildim.
Bitmesin, rüyam sürsün diye bis bis bağırdım... ama sahneye tekrar gelen olmadı bir daha.
Ve perde ağır ağır inmeye devam etti...
(1) Buenos Aires Sohbetleri / Jorge Luis Borges ve Ernesto Sabato (Derleyen Orlando Barone, 10/18)