Tavukların önünde saygıyla eğiliyoruz

Bugün köşe yazarlarının çoğu Başbakan’ın imam hatip konusunda gerginliği nasıl - tehlikeli biçimde - tırmandırdığını, Millî Eğitim Bakanı’nın bedduasını yazacaktır nasılsa...

Bari ben farklı bir şey yazayım dedim.

Tokyo’da 5Ø bir otel. Lacili, abus çehreli, yaşlı başlı adamlar bir araya gelmişler. Gazeteciler, kameramanlar koşuşturuyor.

Otelin büyük toplantı salonlarından birine bir sunak dikilmiş. Üstünde temsili bir kafes, bir sepet yumurta ve çiçekler bulunan sunağın karşısında saf tutmuş adamlar, yüzlerinde derin bir acı, tutmasalar harakiriverecekler belli ki, tek bir vücut gibi dizlerine kadar eğilerek öylece duruyorlar.

Flaşlar patlıyor, salonu derin ve hüzünlü bir sessizlik kaplıyor.

Bu tören, Japonya Tarım Bakanlığı ile Japonya Tavuk Yetiştiricileri Derneği tarafından, ‘Kuş gribi’ salgını sebebiyle itlaf edilen 300 bin tavuğun aziz anısına düzenleniyor.

Dernek Başkanı Hideyuki Shimada, günün mânâ ve önemini anlatan konuşmasında şöyle diyor titreyen sesiyle:

“Bu törenle, tavuklarımıza, itlaf etmek zorunda kaldığımız için ne kadar pişman olduğumuzu göstermek istiyoruz. Ve insanların beslenmesine yaptıkları katkıdan dolayı onlara teşekkür etmek...”

Ve ekliyor: “Bu konuda tavuklar ne düşünür bilmem, ama insanlar tavuklara şükran hislerini göstermeli!”

*

Gerçi, bu törenin bir hedefi de, ‘Kuş gribi’ salgını yüzünden düşen tavuk eti tüketimini teşvik etmekti, yani Japonlar bütün duygusallıklarının yanında tüccarlıklarını da unutmuyorlar ama, olsun! Böyle bir tören yapmak bizim aklımıza gelmezdi mesela... (Gerçi biz de boğazlayacağımız koçun boynunu sıvazlar, öpüp okşarız ya!)

Japonlar hayvanlara karşı çok acımasız oldukları için çevrecilerin, hayvan dostlarının tepkisini çekerler genelde.

Mesela, soyu tükenmekte olan bazı balina türlerini avlamaya devam ettikleri için...

Mesela, balığı sinir sistemine zarar vermeden kesme teknikleriyle... (Böylece çiğ balık gurmenin tabağına konduğunda hâlâ oynamaya devam ediyormuş!)

Ama, Japonlar hiç olmazsa hayvanlardan özür dilemeyi biliyor.

Mesela Tokyo balık pazarının girişindeki Namiyoke Tapınağı’nda, suşi yapılıp yenen balıklara ve karideslere tahsis edilmiş o küçük sunak gibi...

*

Derler ki, genelde gaddar olan Japonlar’ın hayvanlara gösterdiği bu muhabbetin kökeni Budizm’de yatar. Ruhgöçü silsilesi içinde, hepimizin geçmiş hayatlarda bir hayvan olduğuna inanan Budizm’de...

 

(Önemli not: İnsanların geçmiş hayatlarında bitki hatta hayvan olduğu inancının, bu yazının giriş bölümünde adı geçen kişi ve kurumlarla ilişiği yoktur. Her türlü benzerlik sadece tesadüften ibarettir.)