Orhan Pamuk’un Kar romanı ABD’de yılın en iyi 10 kitabından biri
Güncelleme Tarihi:
Necdet AÇAN
Oluşturulma Tarihi: Aralık 12, 2004 01:56
The New York Times’ın bugün açıklanacak olan geleneksel ‘Yılın En İyi 10 Kitabı’ listesinde ilk kez bir Türk eseri yer aldı: Orhan Pamuk’un ünlü romanı Kar. Pamuk duygularını Hürriyet’e anlattı.
ABD’de ağustos başında piyasaya çıkan Orhan pamuk’un ‘Kar’ romanı, bir hafta önce de ‘Yılın dikkat çeken 100 kitabı’ndan biri olarak gösterildi. ABD’nin ‘en prestijli kitap listesi’ kabul edilen New York Times’ın 2004 listesindeki kitapların 9’u İngilizce yazılmış. Türkçe yazılan ve daha sonra İngilizceye çevrilerek listeye giren tek kitap Orhan Pamuk’un ‘Kar’ı. Liste, her yıl yayınlanan 180 bin yeni kitap arasında dikkat çeken, üzerinde konuşulan ve belli bir satış grafiğini yakalamış eserlerden oluşturuluyor.
Orhan Pamuk, Ağustos sonunda The New York Times’ın her hafta 1.5 milyon satan kitap eki ‘Book Review’e kapak olmuş, ünlü Kanadalı yazar Margaret Atwood da övgü dolu yazısında ‘Orhan Pamuk ikiye bölünmüş Türk ruhunu anlatmaya devam ediyor’ demişti. Pamuk, New York Times’ın listesine girmesinden sonra, duygularını Hürriyet’e anlattı.
NEW YORK TIMES’IN LİSTESİ
1- Gilead: Marilynne Robinson
2- The Master: Colm Toibin
3- The Plot Against America: Philip Roth
4- Runaway:Alice Munro
5- Snow: Orhan Pamuk
6- War Trash: Ha Jin
7- Alexander Hamilton: Ron Chernow
8- Chronicles-Volume One: Bob Dylan
9- Washington’s Crossing: David Hackett Fischer
10- Will in the World (How Shakespeare Became Shakespeare): Stephan Greenblatt
Gençlik fantezim gerçekleşti
DYLAN VE PHİLİP ROTH Bu listeye girmek bir gençlik fantezim olduğu için çok önemli. 19 yaşındayken dinlediğim ve benim için erişilmez bir adam olan Bob Dylan’la aynı listede yer almak harika bir duygu. O da aynı listeye bakacak ve benim adımı görecek, gurur verici. Tabii ABD’nin yaşayan en önemli yazarlarından biri olan Philip Roth’la aynı listede yer almanın mutluluğu da var.
ULUSLARARASI KONJEKTÜR Kitabımın bu kadar başarılı olacağını asla düşünmemiştim. İlk iki kitabım Beyaz Kale ve Kara Kitap kötü eleştiriler almıştı. Editörüme de ‘Şimdi yazdığım bir kitap var, asıl onunla iş yaparız’ diyordum. Kar’ın başarısında uluslararası konjöktürün de rolü var. Ben Türkiye’nin politikası olarak düşlerken, dünyada gelişen olaylar, Bush’un açtığı Irak savaşı üst üste oturdu ve kitabın bu kadar öne çıkmasına yardım etti.
ABD’DE KİM OKUR BENİ İlk Amerika’ya gittiğimde şöyle düşünmüştüm. Hiçbir Türk yazarı çevrilmemiş, kim beni çevirecek de okuyacak, başkentin Ankara olduğunu bilen bile yok. Şimdi bakın ne oldu. Newsweek’de Ağustos sonunda beni ve ‘Kanatsız Kuşlar’ın İngiliz yazarı Louis de Bernieres’i ele alan bir yazı çıktı. İlk cümlesi şöyleydi: ‘Bir Türk yazarı olmak ne şanslı bir şey, ne harika konular var.’ Doğru, ama mesele konu değil ele alma ve bir de dünyanın oraya ilgi duyması. Kitaba, Türkiye’nin Batı ile Doğu arasındaki konumunun ortaya çıkmasından dolayı çok ilgi var. Ben harika yazdım da oldu değil.
TÜRK DÜŞMANLIĞI ARAMA SAPLANTISI Bütün dünyayı kendisine düşman zanneden, bir Türk yazarı yurtdışında da başarılı olmuşsa, ‘Türkiye’yi kötülediği için başarılı olmuştur’ diyen, Yahudi cephesiyle işbirliği yaptığını iddia eden, her şeyin ardında bir Türk düşmanlığı, bir komplo arayan sonra da, sağa sola e-mailler yollayan takıntılı insanlar dünyanın her yerinde olabilir. Sorun bunların sayılarının çok olması ya da kendilerini destekleyen köşe yazarları nedeniyle etkili gözükmeleri. Bu da beni üzüyor doğrusu.
Orhan Pamuk, Ağustos sonunda The New York Times’ın her hafta 1.5 milyon satan kitap eki ‘Book Review’e kapak olmuş, ünlü Kanadalı yazar Margaret Atwood da övgü dolu yazısında ‘Orhan Pamuk ikiye bölünmüş Türk ruhunu anlatmaya devam ediyor’ demişti. Pamuk, New York Times’ın listesine girmesinden sonra, duygularını Hürriyet’e anlattı.
NEW YORK TIMES’IN LİSTESİ
1- Gilead: Marilynne Robinson
2- The Master: Colm Toibin
3- The Plot Against America: Philip Roth
4- Runaway:Alice Munro
5- Snow: Orhan Pamuk
6- War Trash: Ha Jin
7- Alexander Hamilton: Ron Chernow
8- Chronicles-Volume One: Bob Dylan
9- Washington’s Crossing: David Hackett Fischer
10- Will in the World (How Shakespeare Became Shakespeare): Stephan Greenblatt
Gençlik fantezim gerçekleşti
DYLAN VE PHİLİP ROTH Bu listeye girmek bir gençlik fantezim olduğu için çok önemli. 19 yaşındayken dinlediğim ve benim için erişilmez bir adam olan Bob Dylan’la aynı listede yer almak harika bir duygu. O da aynı listeye bakacak ve benim adımı görecek, gurur verici. Tabii ABD’nin yaşayan en önemli yazarlarından biri olan Philip Roth’la aynı listede yer almanın mutluluğu da var.
ULUSLARARASI KONJEKTÜR Kitabımın bu kadar başarılı olacağını asla düşünmemiştim. İlk iki kitabım Beyaz Kale ve Kara Kitap kötü eleştiriler almıştı. Editörüme de ‘Şimdi yazdığım bir kitap var, asıl onunla iş yaparız’ diyordum. Kar’ın başarısında uluslararası konjöktürün de rolü var. Ben Türkiye’nin politikası olarak düşlerken, dünyada gelişen olaylar, Bush’un açtığı Irak savaşı üst üste oturdu ve kitabın bu kadar öne çıkmasına yardım etti.
ABD’DE KİM OKUR BENİ İlk Amerika’ya gittiğimde şöyle düşünmüştüm. Hiçbir Türk yazarı çevrilmemiş, kim beni çevirecek de okuyacak, başkentin Ankara olduğunu bilen bile yok. Şimdi bakın ne oldu. Newsweek’de Ağustos sonunda beni ve ‘Kanatsız Kuşlar’ın İngiliz yazarı Louis de Bernieres’i ele alan bir yazı çıktı. İlk cümlesi şöyleydi: ‘Bir Türk yazarı olmak ne şanslı bir şey, ne harika konular var.’ Doğru, ama mesele konu değil ele alma ve bir de dünyanın oraya ilgi duyması. Kitaba, Türkiye’nin Batı ile Doğu arasındaki konumunun ortaya çıkmasından dolayı çok ilgi var. Ben harika yazdım da oldu değil.
TÜRK DÜŞMANLIĞI ARAMA SAPLANTISI Bütün dünyayı kendisine düşman zanneden, bir Türk yazarı yurtdışında da başarılı olmuşsa, ‘Türkiye’yi kötülediği için başarılı olmuştur’ diyen, Yahudi cephesiyle işbirliği yaptığını iddia eden, her şeyin ardında bir Türk düşmanlığı, bir komplo arayan sonra da, sağa sola e-mailler yollayan takıntılı insanlar dünyanın her yerinde olabilir. Sorun bunların sayılarının çok olması ya da kendilerini destekleyen köşe yazarları nedeniyle etkili gözükmeleri. Bu da beni üzüyor doğrusu.