Muti’yi sadece bakan güldürebildi

Geçen çarşamba günü dünyanın en önemli orkestralarından Viyana Filarmoni, İstanbul Müzik Festivali kapsamında ilk kez Türkiye’de bir konser verdi. Haliç Kongre Merkezi’ndeki bu tarihi günde, son yıllarda klasik müzik konserlerinde hiç rastlamadığım sayıda hükümet temsilcisini gördüm: Devlet bakanları Hayati Yazıcı, Egemen Bağış, Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay... Konserin sponsoru Sabancı Holding olduğu için Güler Sabancı da bir anlamda ev sahipliğini üstlenmişti.
Konserin detaylarına girmeyeyim, onlar zaten yazılıp çizildi.
Kuliste dolaşırken kulağıma gelenlere göre ünlü şef Riccardo Muti, İstanbul’a biraz keyifsiz gelmişti. Provalar sırasında da keyifsizliğini sergilemişti. O akşam sahneye çıktığında, yarısı davetlilerle dolu salonun, Mozart’ın ‘Linz Senfoni’sini ortasında, Çaykovski’nin ‘Patetik Senfoni’sini üçüncü bölümden sonra her bölüm arasında alkışlaması da Muti’nin keyifsizliğini artırmış olmalı. Fakat konserin sonunda izleyiciyi selamlamak için salona dönen ünlü şefin önüne bakıp güldüğünü görünce nedenini merak ettim.
Muti, orkestranın genç birinci kemancısına bakarak gülmesini birkaç saniye daha sürdürdü, sonra ciddi şekilde izleyiciyi selamladı. Muti’yi güldürmeyi başaran, ön sırada oturan Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay’dı. Patetik Senfoni’nin son notasıyla birlikte ayağa fırlamış, bir yandan elleri yukarıda, şefe bakarak alkışlarken diğer yandan hızlı adımlarla çıkışa yönelmişti. Halk dansları ekibinin gösterisini anımsatan bu koşu Muti’yi güldürmeyi başarmıştı...

FESTİVALİ YAKINDAN TAKİP EDEN TAKSİCİLER

İstanbul ve festival izleyicileri için son derece önemli bu tarihi günün sonunda dönüş yolu çilesi başlamıştı bizim için. Malum hem trafik, hem de park yeri sorunu dolayısıyla taksiyle dönmek çok daha mantıklı bir seçim oluyordu ve konser mekanının çevresi sarı taksilerden geçilmiyordu. Üstelik, birçok taksi, o bölgenin durağında bile çalışmıyordu. Bir tanesine binip, gidilecek adresi söyledim. Uzun yollarda taksicilerle sohbet etmek bazen keyif verebiliyor. Hatta bir yabancı dergide okumuştum, “Taksiciden al haberi” diye Türkçe’ye çevirebileceğimiz yazıda, taksicilerin günümüzün mahalle berberleri olduğunu ve spordan siyasete, ekonomiden magazine her haberin güncelini onlardan alabileceğimizi söylüyordu. Kafamda bu düşünceler dolanırken, taksici konseri beğenip beğenmediğimi ve Viyana Filarmoni’nin önemine dair sorular soruyordu. Klasik müzik dinleyicisi bir taksiciye denk geldiğimi düşünüp mutlu oldum. Sonradan öğrendiğime göre bütün festivalleri takip ediyormuş ama durum sandığım gibi değilmiş. Her festivali takip ettiğini öğrendikten sonra içimdeki araştırmacı gazeteci devreye girdi. Öğrendiklerim oldukça şaşırtıcıydı. Aramızdaki diyaloğu, noktasına virgülüne dokunmadan size aktarıyorum:

Nerede ne var nasıl takip ediyorsunuz?
- İnternetten.

Biletix’e mi bakıyorsunuz?
- Hayır, Biletix karışık. Gün gün bakmak gerekiyor. Biz IKSV’nin, Aksanat’ın, Garanti’nin sitelerinden takip ediyoruz. Kuruçeşme Arena’nın sitesine de bakıyoruz. IKSV’nin sitesinde bir tıklıyorsunuz, tiyatro festivali, müzik, caz festivali hepsi var. Yarın mesela Aya İrini’deyiz arkadaşlarla.

İyi de sadece bu saydıklarınıza bakarak hepsini takip edemezsiniz ki...
- Biz rock konserlerine pek gitmiyoruz zaten. Ben örneğin karşıya çalışıyorum. Bostancı 15 lira. Rockçı genç arkadaşlara fazla geliyor. Zaten caz ve klasik müzik müşterisi ekseriyetle karşıda oturuyor. Hem de düzgün insanlar. Rock konserinden çıkanlar çok içmiş oluyor, kavga filan çıkarıyorlar arabada.

Siz böyle konser takipçisi bir ekip misiniz?
- Sekiz kişiyiz, Sirkeci’de aynı durakta çalışıyoruz. Aya İrini, Arkeoloji Müzesi, Haliç Kongre Merkezi, Lütfi Kırdar, Açıkhava’ya biz bakıyoruz.

Arada dinleyebiliyor musunuz bari birkaç konser?
- Geçen gün Arkeoloji Müzesi’ndeki bir konseri dinleme fırsatı buldum. Biliyorsunuz İKSV’nin yüzde 25 indirim sağlayan Lale Kartı var. Etkinlik günü kapıda standları oluyor.