Edeb yahu!

Üzerinde şöyle yazıyordu:
“Ahlak ve maneviyat tahribatına hayır! Edep yahu”
Üniversitenin ana kapısına doğru geldikçe afişler çoğalıyordu.
İlginç olan, konser için üniversite alanına 19.00 sularında girdiğimizde bu afişler ortada yoktu.
Belli ki birileri konser sırasında ‘çalışmıştı’.
İTÜ’den tanıdıklarımla konuştum, “Pharrell konseri sonrasında da buna benzer afişler gördük, bu ilk değil” dediler.
Kısacası ahlak bekçileri iş başında.
Bu manasız çekişme, bu başkalarının hayatını dizayn etme tutkusu hiç bitmeyecek galiba.
Kimse kimsenin hayatına karışmasa, kimse kimsenin yaşam tarzını kendine dert edinmese...
Ne güzel olurdu diyeceğim, ama bu topraklarda biraz zor galiba.
Herkes birbirini ‘doğru yola’ getirmek istiyor.
İyi de senin doğru yolunla benim doğru yolum bir mi?
Hem hayat o şahane Nilüfer şarkısındaki gibi değil mi yahu, neyi tartışıyoruz:
“Doğrusu yanlışı, ağrısı sancısı ne varsa yaşanacak.”
İMAMDAN ÖĞÜTLER
O gece afişleri gördükten sonra “Niran Ünsal’ın askerleri iş başında” diye espri yaptık, gülüp geçtik.
Ama sonra oturduğum mahallenin camisine asılmış dev afişte, öğrencilere seslenen öğüt yazısını görünce gülüp geçemedim. Öğütlerden biri şuydu mesela:
“Dikkat ediniz: Sınırsız TV seyretmek, internet ve cep telefonu kullanmak, ehliyetsiz araba kullanmak gibidir.”
Tamam da bunu öğütleyecek biri varsa o da anne babanın kendisi. Kurumlara, anne baba dışındaki üçüncü şahıslara ne oluyor? Bunun için dev afiş yaptırmak da neyin nesi?
Sorular uzatılabilir.
Ama tüm soruların havada asılı kalacağından eminim.