Kayıp fotoğraflar

İzmir’deki çocukluk yıllarımdan hálá kafamda kalan bir fotoğraf vardır.

Aslında o fotoğrafı kaybettim.

Eminim bir arkadaşımın elinde mutlaka vardır.

Altı kişilik küçük futbol takımımızla maç yapıyorduk.

Mahallenin büyüklerinden borç aldığımız sarı kırmızı formaları giymiştik.

Tam oyunun ortasındayken, yolun kenarından motosikletle geçen biri durup bizi yanına çağırdı.

Gazeteciymiş.

Üçümüz öne çökmüş vaziyette, öteki üçümüz ayakta footğrafımızı çekti.

Aradan üç dört gün geçti ki, İzmir’in "Ege Ekspres" gazetesinde fotoğrafımızı gördük.

Altında "Minikler maçta" yazıyordu.

Her insanın kendine ait küçük bir cemaati, arkadaş topluluğu, üç beş kişiden oluşan "Bizim takım"ı vardır.

Bunların bir kısmı çocuklukta kalır, bir kısmı birlikte büyür, hatta birlikte teker teker ölürler.

O küçük cemaatlerde bazen inançlar, bazen keyifler, bazen hobiler, bazen ortak kıskançlıklar, çekememezlikler paylaşılır.

Tabii çoğu kez, mutlaka birilerine anlatılması gereken ama öyle etrafa da pek yayılması istenmeyen sırlar paylaşılır.

Mahremiyetin iki santim ötesine aşan bir şeyler yani...

Arkadaş grupları, tek başımıza kalırsak kendimizin bile inanamayacağı günahlarımızı, sırlarımızı, yaşanmış güzelliklerimizi paylaştığımız, arka odalardır.

Onlar olmasa, yaşadığımız hiçbir şeyin keyfi olmaz, birer hayal, hatta kendi kendimize inanmakta bile güçlük çektiğimiz yalanlar halinde kalır.

Onlar giriş şartlarını sadece kendimizin bildiği küçük localardır.

İstediğimiz zaman şikayet etme, istediğimiz zaman ait olduğumuz için övünme hakkına sahip olduğumuz kayıt dışı ailelerdir.

Hürriyet’in artık alışkanlıklarımıza girmeye başlayan yeni yıl albümünün bu yılki konusu işte bu arkadaş grupları.

Hepsi hakiki.

Hiçbiri toplama, zoraki cemaat değil.

Kimi yıllardır birlikte maç seyrediyor, haykırıyor.

Kimi edebiyat matineleri düzenliyor.

Kimi birlikte kağıt oynuyor.

Kimi edebiyat sohbeti yapıyor, kimi Bebek Oteli’nde bir araya geliyor.

Farklı gazetelerde birbirlerine taban tabana zıt fikirleri savunuyor ama o masanın etrafında sadece uzun yol dostlukları konuşuluyor.

Her müzmin yalnızın bile mutlaka bir arkadaş grubu vardır.

Kimseyi bulamazsa hüzünlü bir geceyi, kendi içindeki öteki ile paylaşır.

Veya ulaşılamayan bir sevgiliyi karşısına oturtur.

Tek kişilik arkadaş grupları hüzünlüdür.

Biz bugün size daha şanslı insanları anlatıyoruz.

İçinde tanıdıklarınız var, hayatınız boyunca belki de ne adını ne sanını işittikleriniz de.

Ama hepiniz o gruplardan birinde kendinizi mutlaka göreceksiniz.

O boşluklara kendi adınızı yazarak, belki benimki gibi kayıp fotoğraflarınızı da yeniden tab ettirme imkanına sahip olacaksınız.

Biz Hürriyet ailesininin mensupları, ailemizin öteki üyesi olan sizlere mutlu, sağlıklı, keyifli, başarılı bir yıl diliyoruz.