Kabakulak

TRAINAlive At Last(SONY BMG)TRAIN takip edeceÄŸim diye kendimi paraladığım topluluklardan biri deÄŸil. ‘Zaten hangi toplulukları takip etmek için kendini paralıyorsun birader?’ diye sorsanız, ‘Eeee, pek yok öyle bir topluluk’ der ve utanmış bir ÅŸekilde kaçarım yanınızdan herhalde. Stüdyo albümlerini bile takip etmediÄŸim bir ekibin konser albümünü dinlemek, baÅŸlı başına sıkıcı bir ÅŸey. Albüm kötü deÄŸil. Ama zaten konserleri çok sevmediÄŸim bilinir. Konser kayıtlarını dinlemek ise ayrıca sevmediÄŸim bir faaliyet türü. AC/DC’nin Donnington konserini DVD’den seyretmek veya ne bileyim 1980’lerin başından bir The Smiths konserine gerine gerine kanepeden eÅŸlik etmek ayrı bir ÅŸey, pek tanımadığım bir topluluÄŸun konser albümünü oturup dinlemek ayrı bir ÅŸey. Neyse, neticede Train’i sevenler varsa, albümü zaten alacaklardır. Samimi bir ortamda gerçekleÅŸtiÄŸi belli olan konseri bizzat yerinde takip edenlerin eÄŸlendikleri albümden belli oluyor. Evde aynı etkiyi yaratır mı onu bilemeyeceÄŸim. Son söz olarak, kötü bir konser albümü olmadığını kabul etmek durumundayım.ATHLETETouristKENT/PARLOPHONEBÄ°R yerlerde Athlete’in yaptığı müzik için ‘sensitive rock’ yani ‘hassas rock’ yazıldığını okumuÅŸ ve gülmüştüm. Nasıl bir ÅŸey derseniz, iÅŸte Coldplay gibi bir ÅŸey oluyor... Athlete’in ikinci albümü ‘Tourist’ Büyük Britanya’da coÅŸkuyla karşılandı. Sakin, duygusal bir müzik yapıyorlar ki; pek ilgimi çekmiyor bu hadise. Ä°lk 45’lik ‘Wires’ güzel bir ÅŸarkı. Hikayesini öğrenince kendimi kötü hissettim. MeÄŸer solist Joel Pott bu ÅŸarkıyı prematüre doÄŸan kızı için yazmış. Böyle hassas bir noktada ÅŸarkı yazmış adamın albümünü eleÅŸtirmek içimden gelmiyor. Coldplay seviyorsanız mesela, Athlete’i de seveceksiniz demektir. Bu kadar!..Â