Ä°ÇÄ°MDEKÄ° ÖTEKÄ° Ä°çimde senfonin en güzel yerinde takılıp duran bir pikap sıkıntısı... Çek bi sandalye otur karşıma ama yanıma deÄŸil. En son seni ne zaman

İÇİMDEKÄ° ÖTEKÄ° İçimde senfonin en güzel yerinde takılıp duran bir pikap sıkıntısı... Çek bi sandalye otur karşıma ama yanıma deÄŸil. En son seni ne zaman öptüm? Hayır, hatırlamıyorum. YaÄŸmurlar yaÄŸdı yüzüme. YaÄŸmurun kokusu var ama belleÄŸi yok iÅŸte!Anımsa kaç gece uyutmadım seni, kaç gece sevdiÄŸin ÅŸiirleri okumadım, baÅŸka insanlar için kaç kez kırdım aÅŸağıladım, aÄŸlattım seni... Her deÄŸmez dediÄŸinde dudağını kanattım, acıdan izler bıraktım gözlerinde.Solunan hava istenmeden alındığında geri verilirken tuhaf bi acı bırakır yürekte kaç kez soluksuz kaldın? Solungaçların kanlar içinde. Bu halde kaç kez aÄŸlamana izin verdim: Hiç. Her yaÄŸmuru içmek istediÄŸinde tenin, ÅŸemsiyeler altına gizledim seni.Artık ölü olan bir annenin sana ördüğü kazağı basit diye giydirmedim onun son gününde giymeye kalktığında güvelendiÄŸini gördün. Oysa naftalin korumalıydı onu, unutmayıp dolaba koymuÅŸtum! Kaç kez sevmediÄŸin insanlarla seviÅŸmeye zorladım seni, biliyordum kıvrılıp uyumak istiyordun oysa.Ama sen de çok çektirdin bana hep güvenmek, sevmek istedin, kırılıp gelme karşıma daha çok kırarım demiÅŸtim. Kaç kez hasta yatıyorken diÄŸerlerinin iÅŸleri istekleri için kaldırdım seni, sonrası daha çok hastalandın bakamadım. Onu her aramak istediÄŸinde arama gel içelim deyip seni sarhoÅŸ ettim. Onu öylesi acı içinde olduÄŸunu ve dayanamayıp gideceÄŸini bu yaÅŸamdan bilemezdim. Para getiren bir alanda oku dediÄŸimde okulunu bırakacağını, kendini resme vereceÄŸini, bir ÅŸizofren damgası yiyip, her gece ellerine bakıp aÄŸlayacağını da bilemezdim.Ä°nsanları özlemenin ayıp olmadığını diyemedim. Onu fırtınada elinde konyak ÅŸiÅŸesiyle umutla bekleyen haline günlerce güldüm. Çünkü gel(e)memiÅŸti ben haklı çıktım sense sadece sustun. Aylar sonra geldiÄŸinde ben buyur ettim sense onu kovdun.Seni günlerce aç bıraktım, tırnaklarını öyle kısacık kestim ki kanadı etin. Saçlarını keserken çok bağırdın, acı vermez sanıyordum. Makasta biten saçların hala saklı bende istediÄŸinde çıkarır, veririm.Ben tutunamıyorum bu fırlatılmışlık bana acı veriyor dediÄŸinde kaç kez seni daha çok dibe ittim. Oysa tökezlemen düşmeni önleyebilirdi. Yere kapaklandığında yüzün bana dönük deÄŸildi ama aÄŸladığını biliyordum. Ne çok ÅŸey biliyordum, ben!KonuÅŸmak istediÄŸinde kovdum seni baÅŸbaÅŸa kalmayalım diye insanlar oldu hep yanımızda. Ne kadar zevkli idi kendini eleÅŸtirmek yerine yargılama kıymak birilerine. Ä°stemediÄŸim ÅŸeyleri okumak istediÄŸinde alıp barlara götürdüm seni, okudukça sanki daha çok konuÅŸmak istiyordun benle. Sıkılıyordum yer yer hafif yer yer ağır geliyordun bana.Utanıyordum bazen senden; sümüklü çingene çocuklarını öptüğünde, hangi çatalla neyin yeneceÄŸini karıştırdığında, doların ne kadar yükseldiÄŸni bilmediÄŸinde, hala insanlara güvenmek istediÄŸinde... Arada bir öpmek istiyordum seni ama çok iÅŸim vardı be güzelim. Güçlü olman için seni yalnız bıraktım, zekice oyunlar kurgulayıp, çocukluÄŸundaki gibi sisli kıyılarda yaÅŸamanı istedim.Sen fırtınalarda kayalıklara gittin, denizin tuzlu suyu dudaklarını yaktı, hiç silmedin. Oysa ben seni çok silmek istedim. Günlerce seni aç bıraktığımda günlerce sana en karamsar filozofları, ÅŸaileri okuttuÄŸumda aslında tek amacım buydu ! Farketmemen için baÅŸka kılıflarda sundum sana. Sen ne de çok ÅŸey yapmamıştın, "içimdeki öteki".Yine sen sustun ben konuÅŸtum. Ne o aÄŸlıyor musun? Tüm aÄŸlayanlar gibi bana vicdan azabı çektirmek için bu gözyaÅŸların.Öp beni, tuzlu dudaklarını içmek istiyorum. Ha Ha! Haydi ÅŸimdi defol git karşımdan, seni görmek istemiyorum!Nilay DÄ°RÄ°M - 10 Mayıs 2000, ÇarÅŸamba Â