Hepinizin önünde kızımdan özür diliyorum

Mail kutumda aşağıda okuyacağınız mektubu gördüğümde, önce sadece hoşuma gitti. Şırıl şırıl akıyordu. Güzel güzel okurken, birden bir yer geldi, gözlerim yerinden fırladı. Kocaman bir kadın, henüz okuduğunu anlayamayacak durumdaki 5 yaşındaki küçücük kızından, herkesin önünde yüksek sesle özür diliyordu. Müthiş medeni bir davranış olduğunu düşündüm. Hemen bu annenin yaşadığı sorunu sizlerle paylaşmaya ve ona herkesin önünde bu düzgün davranışı yüzünden teşekkür etmeye karar verdim.Bugün yaptığım bir hareket yüzünden köpekler gibi pişman oldum ve size anlatmak istedim...* * *Bugün de, her zaman olduğu gibi 5 yaşındaki kızımla birlikte evden çıktık. Kızımın anaokulu, çalıştığım kurumun içinde olduğu için, sabahları anaokuluna onu ben bırakıyorum.Sonra da kendi işime gidiyorum.Bu sabah, kan vermek için birlikte Mediko'ya uğradık.Beni biraz kızdırdı...Ayrıntılara girmek istemiyorum.Ben de ona bir tokat attım.Aslında o tokatı atar atmaz, pişman oldum.Ne yapacağımı bilemedim.Ama kızım ne ağladı ne de öfkelendi...Sadece çok ama çok yavaş bir sesle:- Niye bana vurdun? dedi.* * *Onun bu cümleyi söyleme şekli, inanın beni mahvetmeye yetti. Yetti de arttı bile!Çünkü orada başka insanlar vardı ve ben onları düşünmeden, kızıma vurmuştum. Çocuğumu onların yanında küçük düşürüp, rencide etmiştim.Ben bir anneyim ve ben çocuğumu utandırmıştım.5 yaşındaki kızımın (çocuk olsa bile) gururunu kırmıştım.Ne hakkım vardı?Annelik hakkı mı?Hayır.Asla böyle olmamalıydı.Sabahtan beri kıvranıyorum.Kendimi ameliyat masasına yatırıyorum, yargılıyorum.Ve ancak şu saatlerde size yazabilme cesareti gösterebiliyorum.* * *Saat 16:30'da kızımı anaokulundan aldıktan sonra oturup konuşacağım ve ondan özür dileyeceğim.Evet, belki yaramazlıkları yine devam edecek ama adı üstünde onlar çocuk, elbette ki şımartılmaları ve çok sevilmeleri gerek. Çünkü çocuklar sevgiyle büyür, gelişir ve kişiliği oturur.Ama ben bir daha elimi kaldırmadan önce bir kez daha düşüneceğim.Ne hakkım var diye.Üstelik kızımı bu kadar çok severken, herşeyden kızım için vazgeçebilecek bir durumda iken...Onun benim için ne kadar vazgeçilmez olduğunu bile bile...Bütün anneler gibi ben de yavrumu çok severken...Ben onu kırmayı nasıl becermiştim?* * *Hepinizin önünde kızımdan Deniz Can'dan özür diliyorum.Lütfen beni affet bir tanem.Bir kızgınlık anında seni kırdığım için.Seni üzdüğüm için.Ve seni çok sevdiğimi bilmeni istiyorum.Henüz bu yazıyı okuyamayacağını bildiğim halde senden tekrar özür dilerim. (Annen)