Hayatı yaşanır kılan, hayallerdir

Güncelleme Tarihi:

Hayatı yaşanır kılan, hayallerdir
Oluşturulma Tarihi: Eylül 07, 2005 17:53

Simyacı’da, çoban Santiago “Hayatı yaşanır kılan, hayallerinizin gerçek olması ihtimalidir” der ya... Ufuk yaklaşıp yahut hayat manasızlaşıp hayal kuramaz hale gelirse insan, yaşamanın ‘ölümü beklemekten’ öte bir anlamı kalmaz. Ve insanın kısa ömrünü ‘doğumla ölüm arasında geçen süre’ye indirgemesinden daha acıklı şey olamaz. Peki neyin hayalini kuracağız?

Neyin?

Yaşa göre değişir mi? Değişmeli mi?

70 yaşında insan, 20 yaşındaki kadar hayal kuramaz mı? İyimser olmalı, kurmalı mı? Yoksa gerçekçilik adına kurmamalı mı? Kurması gereken kadarıyla mı yetinmeli acaba?

*

Geri dönüp hafızamda arıyorum. Utanıp sonradan beynimin derinliklerine gömdüğüm hayallerimi yüzeye çıkarmak istiyorum ama bulamıyorum.

Mesela 15 yaşındaki Serdar gelecek için ne hayaller kurduydu acaba?

Küçücük, masum, kısa frekanslı hayalleri es geçiyorum... (Şu anda, kulaklığımdan Ennio Marricone’nin muhteşem bestesi İyi Kötü ve Çirkin yükseliyor mesela... 7-8 yaşındaydım 4.Levent Sineması’nda seyrettiğimde. Hatırlamıyorum ama, büyük ihtimalle, ‘10 dakika ara’da bir koko yahut frigo yemek için dışarı çıkarken, Clint Eastwood gibi dizlerimi gere gere yürümüş, o gece rüyamda Uzak Batı’da at koşturduğumu görmüşümdür...)

İleriye dönük hayallerim neydi acaba? Var mıydı bir defa? Biliyor muydum hayal kurmayı? Yoksa, hayatî pek çok kararda olduğu gibi, suyun akışına, hadiselerin gidişatına mı koyuvermiştim kendimi?

Tuhaf gelecek size ama, hayal gücümden çok zarar görmüşümdür ben.

‘Serdar’ın muhayyelesi çok hızlı çalışır’ der babam, artık övgü müdür, bilmem.

O kadar hızlı ve enlemesine hayal eder ki namussuz beynim:

(a) olmayacak detaylara takılıp, hayalimin bir hayalden öte gidemeyeceğini gösterir bana

(b) zaten o kadar hızlı ve o kadar ileri gider ki kurguda, hayalin tadı kaçar, yaşanmış kadar olur ve neticede ... adım atmaya ne cesaretim kalır ne hevesim!

Hayal kurmak, mastürbasyona döner ayıptır söylemesi...

Hayır, 15 yaşında, 20 yaşında, 25 yaşında... öyle ‘adam gibi bir hayal’ kurmamışım ben.

Bugün çok geç mi?

Olmamalı...

Hayatı yaşanır kılan, hayallerdir!

Kuralım bakalım...

Haberle ilgili daha fazlası:

BAKMADAN GEÇME!