Güzin abla

Bana küçük kız gibi davranıyorlarMersin'den HülyaGüzin abla, keşke benim annem de senin gibi bir anne olsaydı ve bana anlayışlı davransaydı. Ama ben 20 yaşında olmama rağmen, annem benim büyüdüğümü hâlâ kabul etmek istemiyor. Belki bu yaşıma kadar bazı ufak tefek hatalarım oldu, ama hatasız kul olmaz ki, elbette her şeyi yaşayarak öğreneceğim. Belki cahil olabilirim, ama annem büyüklük göstererek beni affedebilirdi, ama etmiyor. Aslında onu çok seviyorum ve saymak istiyorum ama, bana fırsat vermiyor. Bir şeyi yanlış yapsam hemen bağırıyor, benimle arkadaş gibi olmuyor. Kardeşimle beni belki babasız yetiştiğimiz için, başıma kötü bir şey gelir diye bizi kendince koruyor, ama bunun için arkadaşıma bile göndermek istememesi beni çok üzüyor. Bu yaşa geldim hiçbir serbestliğim yok. Annem beni doğurduysa, malı gibi görmesi normal mi? Kızım bak ne güzel yazıyorsun, ‘‘babasız büyüdüğümüz için başımıza bir iş gelmesinden korkuyor’’ diyorsun. Bir kere çocukları kaç yaşına gelirse gelsin, annenin gözünde onlar, küçük bir çocuktur ve korunmaya muhtaçtır. Annen seni biraz abartmış olsa da hâlâ çocuk gibi görüyor ve korumaya çalışıyordur. Bir yandan da daha önce yaptığın hataların yüzünden sana pek fazla güvenmiyor anlaşılan. Belki böyle davranmakla hata ediyor ama, genellikle bu bütün anneler için geçerli bir durum. Anneni bu kadar acımasızca kınamamalısın. En iyisi artık ona akıllandığını gösterecek şekilde davranmalı, sana güvenmesini sağlamalısın. Çalışma hayatına atılırsan belki biraz daha güvenini kazanırsın. Annene yakın olmaya bakmalısın, onu düşman gibi görme...