Eski sevgiliden neden arkadaş olmaz?

Her genelleme gibi bu genellemenin de kendi içerisinde yanlışlanabileceğini söyleyerek başlayalım. Toplumlar bazında eski sevgili ve arkadaş kalabilme arasındaki korelasyon farklılık gösterir elbette. Ancak biz, içinde yaşadığımız toplumun reflekslerini referans noktası alarak konuştuğumuz zaman, bu durumun çok fazla gerçekleştirilebilir olmadığını görüyoruz.

Etrafımızdaki bitmiş bir ilişkide taraf olanların birbirleriyle etkileşimini incelediğimizde “eski sevgili ile arkadaş kalma” durumunun sıkıntılı olduğunu görülüyor. Zaten arkadaş olunmadan sevgili olunduğu için dilin yapısına da aykırı olması gibi bir gerçek var. Bu gerçekten hareketle, arkadaş olmadan arkadaş kalınamayacağı için, nasıl ki metrobüste hiç tanımadan beraber yolculuk ettiğimiz ve aynı yolculuk deneyimini paylaştığımız bir yabancıyla arkadaş kalamıyorsak eski sevgiliyle de arkadaş kalamıyoruz. Zaten arkadaş kalabilen çiftlere baktığımız zaman, genellikle ilişki öncesinde birbirlerine uzun zaman ayırmış, belli bir süreyi arkadaş olarak geçirmiş ve duygusal ilişkileri dışında da paylaşım yapmış kişileri görüyoruz hep. Bu durum, özellikle Ortadoğu toplumlarında, görücü usulü evlenmenin halen varlığını sürdürdüğü ve ataerkil düzenin iliklere kadar hissedildiği yerlerde daha baskın olarak gözlemlenebilir.

Sevgilisini, her iki taraf için de, özel mülkü olarak gören bir zihniyet, ilişkisini yitirdiği zaman elbette ki mülkünü yitirmiş bir sermaye sahibi gibi davranma eğiliminde olacaktır. Bunun nedeni çocukluktan itibaren gözlemlediğimiz her şeyin bu mülkiyetçilikle ilişkili olması. Paylaşmayı öğrenemiyor, çocuklarımıza öğretemiyoruz. Konu eş olunca ise o kadar sahiplenici bir tavır takınıyoruz ki, sevdiğimiz insanla aynı sevgiyi bile paylaşamıyoruz. Bu da bizi ayrıldığımız sevgilimizin üzerinde söz hakkına sahip olduğumuz yanılgısına itiyor. Kendi kararlarını alabilecek başka bir insanın kararlarına hükmetmek veya hükmetmeye çalışmak en despot rejimlerin bile birey üzerinde gerçekleştirmeye kalkışamayacağı bir hareketken, bizler çekinmeden üstelik sevdiğimizi iddia ettiğimiz insan üzerinde bu baskıyı oluşturmaya kalkışabiliyoruz.

Her genelleme gibi bu genellemenin de kendi içerisinde yanlışlanabileceğini umut ederek devam ediyoruz. Neden eski sevgiliden arkadaş olmasın? Sevmeyi ve birbirimize saygı duymayı öğrendiğimiz, karşımızdakinin birey olduğunu kabul ettiğimiz, olduğu gibi sevdiğimiz ve şekillendirmeye çalışmadığımız bir toplumsal bilinç ile eğitim almış olsaydık bu mümkün olabilirdi. Böylece sevgili olarak yazının tamamında bahsettiğimiz, sevgimizi yönelttiğimiz herkesin, kendi değerinin farkına varabilir ve duygusal ilişkimiz bitse bile sağlıklı bir şekilde iletişimimizi sürdürebilirdik. Bunu küçük yaşta çocuklarımızın zihnine sevgi ile ekmezsek, ileride çok daha köklü, bağnazlıkla bezenmiş ve değiştirilmesi imkansız bir ifade durumuna dönüşmesine engel olamayacağımız da gün gibi ortada.

“Eski eşini bilmem kaç yerinden bıçakladı…”
“Ayrılmak isteyen sevgilisini hastanelik etti…”
“Çocuklarının gözü önünde boşandığı karısını öldürdü…”

Yukarıda okuduklarınız artık her gün karşınıza çıkabilecek bir haberin olası başlıkları. Daha önce onlarca buna benzer haber okuduk ve okumaya da devam ediyoruz. Hatta bu başlıkları okurken sarsılmanız gerekirken büyük bir kayıtsızlık içerisinde gözünüzün önünden akıp gittiğine bahse girerim. Nedeni şu an bu cümlelere yaklaşımınızın sorunlu olması değil. Nedeni, bizim toplumsal olarak bu cümlelere alıştırılmış ve artık kayıtsız bir ifadeyle karşılıyor olmamız. Eğer bu kayıtsızlığa karşı gelmezsek yarın bu haberlerin bahsettiği taraflardan birisi biz olabiliriz. Nasıl o noktaya geldiğimizi bile anlamadan…