Canan Bozbağ'ın kişisel sergisi
Güncelleme Tarihi:
Kullandığı farklı malzemelerle dikkat çeken sanatçı çalışmalarında sınırsız özgürlüğü aradığını söylüyor.
Canan Bozbağ’ın eserleri ''heykeller ya özgürlüklerini ilan edip uçmaya karar verirlerse ve sanatseverlerin karşısına nasıl bir manzara çıkar'' temasını anlatır nitelikte. Bozbağ’ın Galeri 44A’da açılan sergisindeki heykeller mekânla ve zamanla ilişkilerini sınırlayıp kendilerini rüzgârın akışına kaptırmış ve başka diyarlara doğru yola çıkıyor gibiler. Metal olmalarına karşın dalgalanıyor onun formları. Bilinen tüm kalıpların dışına çıkıyor ve yeni formlarla birlikte yeni bir anlatım biçimi kuruyor heykeltıraş.
Bozbağ’ın İstanbul’daki ilk kişisel sergisi bu. Daha önce çeşitli karma sergilerde adı geçse de bir başlık altında ilk defa izliyor onu sanatseverler. İlk sergi için oldukça geç kalınmış olduğu düşünülebilir, ama Bozbağ aynı görüşte değil. O serginin bir zamanı olduğunu söylüyor. İşlerini doğru zamanda doğru yerde sergilenmesi gerektiğine vurgu yapıyor. “Benim için erken bekli de. Bunu nasıl karar verilir bilmiyorum. henüz. Buradaki çalışmalarım son iki buçuk üç senede yaptığım işler ve bunları insanları göstermenin zamanı şimdi gelmiş demek ki.”
Canan Bozbağ çok sık sergi açmasa da sanat çevreleri tarafından yakından tanınan bir sanatçı. 1992-1994 yılları arasında Londra’da Harrow School of Design ve Media’da ve seramik okuyan Bozbağ, daha sonra San Fransisco’da heykel bölümünü bitiriyor. Türkiye ve ABD’de özel koleksiyonlarda eserleri bulunan Bozbağ ilk kişisel sergisini San Fransisco’da açıyor. Değişik malzemeler kullanarak yapıyor çalışmalarını Bozbağ ve malzemenin heykel için önemine değiniyor. “Çalışmalarımda kullanacağım malzemenin öncelikle beni heyecanlandırması gerekiyor. O yüzden bunlar benim için çok önemli. Malzemeyle aramda mistik bir bağ oluşuyor. O beni nereye götürürse oraya gidiyorum.”
Dönem içinde çeşitli malzemelerle çalışmış sanatçı; tahta, kurutulmuş bağırsak, cam, martı kemikleri kullandığı malzemelerden bazıları. Galeri 44A’da açılan serginin malzemesi ise metal. Bu malzemeyi seçme hikâyesini şöyle anlatıyor sanatçı: “Kendimi ellerimle ifade etmek istediğim zaman seramik okumaya ve çamurla çalışmaya başladım.
Bu süreç öyle pek uzun sürmedi bir sene sonra metal ve metalin yanında camı kullanarak zıtlıklar yaratmak istedim. Farklı malzemeleri biraraya getirmek çok heyecanlandırdı beni. Ama burada tek bir malzeme kullandım. Boya kullanmadan ısıyla renklendirmeler yaptım. Aynı malzemenin farklı dokularıyla zıtlıkları yakalamaya çalıştım. Öte yandan ben malzemelerin de duyguları olduğunu düşünüyorum. Yani zıtlığı orada malzemenin farklılığıyla anlatırken burada aynı malzemeyi kullanarak anlatıyorum. Bir malzeme hem kendi hem öteki olabilir. Bir halden ötekine geçerken hareket oluşur.”
İşlerin bazıları kafeslerle sınırlanmış olsa da başta da söylediğimiz gibi özgürlük hissi kaybolmuyor, hatta daha da artıyor ve o özgürlüğün peşinde seyre dalıyor izleyici.
“Bir kere o devinim, o hareket bütün renklerimde var. Renklerde yakalamak istediğim şey zaten hareket. Çünkü hareket benim için değişimi anlatan bir şey. Benim amacım o renkleri biraraya getirip o hareketi yakalamak. Onu yakaladıktan sonra sınırlar çıktı ortaya. Orada da o hareketi, o sınırların dışına taşırarak daha da ilerledi. Ayrıca sınırlara bir gönderme yapıyorum kafeslerle yani o sınırları biz koyuyoruz ve yine biz kaldırıyoruz. Tıpkı hayatta olduğunu gibi.” Sergi 12 aralıka kadar izlenebilir.