Sosyal statüde saygı duymanızı gerektiren her türlü özelliğe sahip, şık giyimli, güzel kokuların tutkunu, sanattan anlayan, geniş bir müzik zevki olan biri midir senin ideal karakterin?

İdeal karakterlerin gizli dünyasını keşfetmek, insanların cani taraflarını görüyor olmak biraz sancılı. Bu tanışma sürecinde ise en çok kendini sorguluyor insan. İç sesini, kendini eleştirmekle karıştıran benim gibi herkese itiraf edeceğim; kötü birinin canını yakıyor olmak mutlu ediyor beni.

Bunun nedenine ister kötü biri olmamı koyun, isterseniz süper kahramanla empati yapma isteğimi….

Psikopatlığın en büyük alametlerinden biri bencillik diğeri ise empati eksikliği…

Kaba, cahil, estetiği bozan, işini baştan savma yapan tüm insanlardan uzaklaştıkça mutluluğa yaklaşıyorum. Kötü olmanın kriterlerini ise; daha da genişlettim ben beynimde. Çalışanınıza değer vermiyorsanız, çöpünüzü yere atıyorsanız, sokak hayvanlarına acımıyorsanız, toplu taşıma araçlarında yüksek sesle müzik dinliyorsanız, aceleci ve saygısız tavırlarınız varsa bence siz bencil ve kötü bir insansınız.

“Kötü insanlara kötü şeyler yapmak bize iyi hissettirir.

”Hannibal

Silahım yok sizinle savaşacak ama beyaz bir bayrağım da yok artık sizinle uzlaşacak… Ön yargılı olmam ve affedici olmamamla beni suçlayabilirsiniz, cezamı sizden uzak geçirerek seve seve çekerim. Ruhum bu uzaklığı ödül olarak algılayacaktır.

Hassas insanların yasaklı isteklerinden biri de “ölüm” e yakın duruşları. “Son” a giden süreç seni korkutmuyorsa belki de bunda kötü bir durum olmadığını anlatmak lazım, en çok da bizim iyiliğimizi istediğini söyleyenlere…. Çünkü ne ölüm ne de dilediğince yaşama özgürlüğümüz var bu topraklarda. O yüzden yaşamsal özgürlüğün olmadığı ülkede, kadın olmanın zorluğuna değinmek gereksiz.

En kötülerin bile kendini savunma hakkı vardır, ama bu onların haklı olduklarını göstermez!

Ne kadar delirdim? Yolun sonuna daha ne kadar var?