Karikatürleri gördüm...

Kızıyorum ama neye kızdığımı bilmiyorum. O zaman kendi kendime "Demek kızmam gerekiyor ki kızıyorum" diyorum.

Karikatürlere kızdığımı anlattığım insanlar da, benim kızdığımı görünce kızıyorlar.

Muhtemelen onlar da "Kızılacak bir şey var ki..." diyorlardır.

Görmediğim karikatürlere kızıp başkasına anlattığımda, onlar da başkasına anlatıyorlardır kızarak. O ona, o ona, derken kızanların sayısı biliyorsunuz bir milyardan fazla.

*

Sonunda dün sabah dayanamadım, internetten girip karikatürleri bulup baktım.

Bu haksızlık...

Büyük terbiyesizlik...

Karikatürleri görünce gerçekten kızmaya başladım.

Ama benim huyumdur, başkalarına kızdığım zamanlar, kendi kendime de kızarım, en acı eleştiriler kendime dönüktür.

*

Karikatürlerde Hz. Muhammed’i "terörist" gibi gösteriyorlar.

Danimarkalı karikatüristlere kızabiliriz, tamam... Ama bir dine "terör" çağrışımı yaptıran, ölümünden asırlar sonra bir büyük peygamberin böyle algılanmasına sebep olan ne?

Müslüman toplumlar ilimde, bilimde, teknolojide, çağdaşlıkta, uygarlıkta yerlerini alsalardı, böyle mi algılanırdı İslam?..

Ama dönüp bir bakın:

Kamera karşısında insanların saçından tutup boğazını pala ile kesen, suçluları vinçlere asan, içi çocuk dolu uçakları düşüren, savaş meydanından kaçıp sivil insanları havaya uçuran, işte Türkiye’de olduğu gibi ibadethaneleri kan gölüne çeviren, Papa’yı vuran, papazı öldüren ve tüm bunları "din" adına "ibadet" olarak yapan cahil ve ilkel yapı ne yazık ki kendi peygamberini elin karikatürüne malzeme yaptı.

*

Karikatürlere kızın.

Ben de kızdım; ama yararı yok...

Önce o yobazın, o softanın, kan akıtmayı ibadet sayan, hálá ortaçağı yaşamaya ve yaşatmaya çalışan, eli siyasetin içinde, ya da eli silahlı ve kılıçlı, İslam’ı terörizmle özdeşleştiren o ilkel insana kızmalısınız.

Bence insan neye kızdığını bilmeli.

Müslümanlığa ve Hz. Muhammed’e en büyük kötülüğü kim yapıyor, görmelisiniz.

Yok eğer bir tek karikatürlere kızmak istiyorsanız, o da olur...