Kadınlar artık şiddet karşısında susmasın

Hemen her gün gazetelerin üçüncü sayfalarında buna
benzer olayları okuyoruz.
Neredeyse her kadının yaşa-mının bir döneminde şiddete maruz kaldığını öğrendik artık.
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Fatma Şahin, bu konunun üzerinde duracağına dair söz verdi.
Kadına uygulanan şiddet konusunda ciddi bir mücadele sürdüreceğine inanıyoruz...
Bu arada genç kızlara seslenmek istiyorum. Aşağıda mektubunu yayınladığım okurum gibi karşınıza çıkan her erkeğe hemen inanmaktan, fazla araştırmadan, dinlemeden, sadece duygularınıza kapılıp acele evlilikler yapmaktan kaçının.
Herkes bu okurum kadar şanslı olmayabilir.
İşte onun örnek almanız gereken öyküsü...

Boşanmak isteyince bana bıçakla saldırdı

Merhaba Güzin Abla, ben Almanya’da yaşayan 20 yaşında bir kızım.
Yazılarını devamlı okuyorum ve çok beğeniyorum. Herkese yardımcı oluyorsun, ben de sana yaşadıklarımı anlatmak istedim.
Ben geçen sene biriyle tanıştım, onu çok sevdim ve evlenmeye karar verdik.
Benim ailem çok karşı çıktı bu evliliğe. Çünkü damat adayına güvenmiyorlardı.
“Bundan sana koca olmaz, ne olur vazgeç” dediler ama ben dinlemedim onları.
Çünkü çok sevmiştim. Gözüm hiçbir şey görmüyordu, ona çok güveniyordum.
Geçen yılın altıncı ayında evlendik.
Düğüne kadar o da ailesi de bana kul köle oluyordu.
Ama düğünden sonra gerçek yüzleri ortaya çıktı.
Eşim, önce ailemi görmemi yasakladı. Ona karşı çıktığım zaman beni öldüresiye dövüyordu.
O zamanlar öğrenciydim. Eşim ve ailesi, “Okulu bırakıp evinin kadını olacaksın. Çocuk yapıp ona bakacaksın” dediler. Üstelik kapanmamı istediler.
Ona ve ailesine ancak iki ay dayanabildim, sadece iki ay evli kalabildim. Ve bu iki ay süresince her gün eşimden dayak yedim.
Düğünden sonra eşimin başkasından çocuğu olduğunu öğrendim.
Üstelik alkolikti ve uyuşturucu maddeler kullanıyordu.
Evli kaldığım süre içinde ailemle hiçbir irtibatım olmadı. Telefonumu, altınlarımı, düğün paramı elimden aldılar.
Sonunda dayanamadım ve “Yapamıyorum artık, ayrılalım” dedim. Ama eşim beni boğmaya çalıştı, bıçakla saldırdı...
Zor kurtuldum elinden, hemen polisi ve ailemi aradım. İki gün hastanede kaldım ve psikolojik olarak çok sarsıldım.
Ben onu bir zamanlar çok sevmiştim, her şeyine katlandım, her şeyine göz yummuştum ama onda insanlık ve vicdan yoktu.
Herkesi kendim gibi biliyordum, o yüzden benim iyi niyetimden faydalandılar.
Yüreğim öyle nefret dolu ki, içimden bana yaşattıkları bu acıları onlara da yaşatmak geliyor.
Gururuma yediremiyorum o insanlık dışı hareketlerini.
Ayrıldıktan sonra annemlerin yanına döndüm.
Onların elinden sağ salim kurtulduğum için çok şanslı hissediyorum kendimi.
Ama içimdeki nefret günden güne büyüyor.
Ablacığım, senden istediğim bu yazımı köşende yayınlaman.
Eminim birçok kadın, benim gibi şiddete maruz kalıp susuyor.
Onlara seslenmek istiyorum; Susmasınlar, kendilerini ezdirmesinler.
Benim hikâyem birçok kadına ibret olsun...

Rumuz: Yaralı gelin