Kadınımın bedenindeki hırsız eller

Bunu kabullenmek, yedirip de kendine itiraf etmek kolay değil.

Sıkar.

Ben de aşk ve sevgi uğruna ağır bir bedel ödüyorum. Hem de sapıkça çektiğim bu aşk acısından zevk alarak bu bedeli ödüyorum.

Acı çekmeyi, bundan zevk almayı kendim seçtim.

Kendim ettim kendim buldum.

Pişman değilim, olmayı da düşünmüyorum.

Hayatta herşeyin bir bedeli varsa, en hafifi aşk acısından çekileni. Aşk acısı çekmeden ölmeyi istemezdim.

Gelelim olan olaya.

Kendimi hiç bu kadar aciz hissettiğim bir olay olmamıştı.

Bir adamın eli kolu böyle mi bağlanır tek olay karşısında diyeceksiniz, bağlanırmış. Berbat bir hafta geçirdim. Uykularım kaçtı.

Olanlar, üzerimize kabus gibi çöktü.

Karımla kaçamak yapmak için şehir dışına gittik.

Ne anasını dinledik, ne başkasını.

Babamı ava yollayıp kızımızı anneme bıraktık.

Kıllanacak tek lafa tahammülüm yok. Babamın çekilir tek huyu kalmadı. Allah anneme sabır versin, bu herife nasıl katlanıyor bilmiyorum.

Karımla hakikaten pürüzsüz bir haftasonu istedim.

Oldu da.

Karım aklımı delip geçen o bakışları ile beni kendine neden ve nasıl aşık ettiğini tekrar tekrar hatırlattı bana.

Su gibi güzelliği olan karıma doyamadım.

Arada yine de karımı zaptetmek gerekti o ayrı... Tutturuyor “Dönelim, ben kızımı özledim!” diye... Ben de kandırmak için ne gerekiyorsa yaptım.

İkna kabiliyetim kuvvetlidir malum, ikna ettim.

Evimize tazelenmiş, dirilmiş aşıklar olarak geri döndük.
 
Kapıya geldik ki... Açık.

İtin teki evimizi, yuvamızı soymuş.

Evimize hırsız girmiş!

Yuvamızı delik deşik didik didik etmiş.

Giden malın önemi yok.

Herif karımın dolabına, çekmecelerine dalıp bütün iç çamaşırlarına dokunmuş, ellemiş ortalığa saçmış. O hırsız eller, karımın tenine değen pamuklara, satenlere değdikçe, herif sanki karımın bedeninde gezinmiş gibi hissettim.

Çıldırdım.

Hiç aklıma bir hırsızın hırsızlığından öte, kadınımın çamaşırlarına dokunacağından duyacağım rahatsızlık olabileceği gelmezdi.

Ama oldu.

Herifi bulsam, bulduğum yerde eşşek sudan gelinceğe kadar döverim. Anasından emdiği sütü burnundan getiririm.

Emniyetteki arkadaşlar sağolsun, çok yardımcı oldular, bizi yatıştırdılar.

Mallar gitti, olan oldu.

Ama bu iğrenç his, ömrümün yarısını aldı!

Karımın değil tenine, teline dokunulmuş gibi yapılmasına bile tahammülüm yok.

Adam
adam@hurriyet.com.tr