İntihar benim son umudum

Ancak ben dünyaya çocuk getirip, onun da benim gibi mutsuz olmasına fırsat vermeyeceğim. Zaten istesem de olamaz, çünkü ben hem kambur, hem de cüce bir kızım. Benim son umudum intihar. Bu şekilde yaşamak, insanların acıyan bakışlarıyla karşılaşmak bana çok ağır geliyor. Annem babam zamanında beni tedavi ettirebilirlerdi ama yapmamışlar. Bu yüzden onlardan da nefret ediyorum. Bu dünyadan ayrıldığım gün benim en mutlu günüm olacak.

Rumuz Umutsuzum

Sevgili kızım, bu kadar hüzün, bu kadar karamsarlık ve tüm insanlara karşı duyduğun bu nefret ve kin beni gerçekten derinden yaraladı. Yaşadığın bu talihsizlik seni sevgisiz ve nefret dolu biri haline getirmiş. Kambur ve cüce de olsan, sonuçta yürüyebiliyor, hareket edebiliyor, kendi kendine yetebiliyorsun. Ya yatağa, tekerlekli iskemleye ya da koltuk değneklerine mahkûm olanlar ne yapsın? İnan, onlar arasında hayata senden çok daha fazla bağlı, yüreği insan sevgisiyle dolu, mutlu ve huzurlu pekçoklarını tanıdım. Kendi aralarında evlenebiliyor, hatta bu iyi yürekleri sayesinde sağlıklı insanlarla da hayatlarını birleştirebiliyorlar. Şu ölüm düşüncesini de kafandan atmaya bak.