İnsan ile kurt...

Geçen gün Kurban Bayramı’nda koyunlar için ağlamışlardı, bu sefer bir kurt için...

Ayağına kalın zincirler vurmuşlardı. Dişlerinin arasına bir odun parçası yerleştirip çenesini sımsıkı bağlamışlardı.

Yaralı ve bitkindi.

Suçu; kar altında aç kalınca, çöplüğe kadar gelip yiyecek için çöpleri karıştırmaktı...

Zincirlerle bağlı ve yaralı kurdun üzerine, çoban köpeklerini salıp parçalattılar.

Bir ara kurt gözlerini açtı...

Korkudan ve çaresizlikten bu kadar büyümüş gözler görmemiştim.

Sevgili Savaş Ay’ın programında bu görüntüleri izleyen bir hayvansever okurum, ‘O gece sanki yer-gök göz oldu’ dedi.

*

Kurda işte bunları yapan ‘insanlara’ bunu anlatamam.

Birkaç hafta önce koyunlar-kuzular için ağlayanların, o gece koyun ve kuzuların düşmanı kurt için niye ağladıklarını...

Çünkü anlamazlar...

Doğası gereği ‘kurt’ olan ve ‘kurt’ olarak yaratılan kurdun, o korkudan büyümüş gözleri de belki aynı soruyu soruyordu:

‘Niçin?..’

Oysa; koyunun koyun, kurdun kurt olarak yaratıldığı dünyada, bu kültür ‘insan olmayan insan’ yarattığı içindi.

*

Kurtlar kurt olarak, koyunlar koyun olarak doğarlar.

Ama insan ‘insan’ olarak doğmuyor.

Bilinçlendirilip, öğretilip, eğitilip terbiye edilmediği zaman insan ‘insan’ olmuyor.

İşte böyle acımasız, merhametsiz, akılsız, saygısız bir yaratık oluveriyor.

Ama asla ‘insan’ sayılmayan bir şey...

*

O gece iyi insanlar uyumadılar.

Yer-gök kurdun gözleri olmuştu.

Hem kuzuya, hem kurda ağlayacak kadar yüce ruhlu hayvanseverler, şimdi ellerinde dilekçeler-kasetler-kanıtlar AB mahkemelerine gidiyorlar.

Bu ülkede bakanlar-valiler-kaymakamlar-belediye başkanları varken, ‘insanı’ elálemin ülkesinde aramak için.

İnsanı...