Heeyy sen! Yan masadaki kaba kulak! Arka sıradaki kıskanç dudak!

Twitter’a attığı mesajlar yüzünden işinden olan Rus hostesi, sayısız gazeteciyi ve çalışanı bir kenara alırsak...
Sosyal medyayı bir “serbest atış poligonu” gibi kullandığı için...
Dünyada çığ gibi büyüyen “tweetzedeler”in ötesinde...
Benim asıl derdim...
Yan masadaki “kaba kulak”ladır..
Meselem... Arka sıradaki “kıskanç dudak”ladır...
Çünkü mağdur olanın zararı kendisinedir. Pişmanlık haktır. Tövbe kadimdir.
Ama o “dijital dedikodu” asalaklarının affı yoktur.
Çünkü eskiden kapı aralıklarında birkaç kişiyle yapılan o dedikodu...
Şimdi on binlerce kulağa aynı anda yapılabilmektedir ki...
Çağımızın en büyük virüsü artık budur.
Yan masada bir ünlü mü gördü. Ya da sevmediği bir arkadaşına mı rastladı.
Hemen dikiliyor o “kaba kulak”...
Sonra o habis parmak işlemeye başlıyor.
Kıskanç mürekkep bir zehir gibi akıyor.
“Falancanın.. yanındaki kız var ya.. diyor ki... Şimdi elini attı... Utanmadan filanca için diyor ki...”
Bu meselenin “dedikodu sahnesi”.
Bir de “kıskanç dudak” var.
Bir yazarı beğenmedi mi. Bir dizi oyuncusuna mı kızdı.
Basıyor hakareti...
Atış serbest. Yalan yanlışa, küfür günaha karışıyor. Tam bir tükürük hokkası...
Peki kardeşim sen kimsin?
- Ben özgür bir vatandaş olarak sosyal medya kullanıcısıyım...
- Hayır sen özgür bir vatandaş değilsin.
- Sen başkasının yaşam özgürlüğünü katleden bir virüssün.
- Ben sosyal medya kullanıcısıyım.
- Hayır sen ahlaksız ve kıskanç bir kaba kulaksın. Başkalarının hayatı üzerinden geçinen bir asalaksın.
İşte buradan gerçek sosyal medya kullanıcılarına sesleniyorum. Gelin budayalım içimizdeki bu zehirli sarmaşığı...

İKİNCİ YAZI:

Halk savaşı nedir?

ORTADOĞU’da ne zaman bir halk savaşı gördünüz?
Bizim Kurtuluş Savaşı’ndan ve Filistin halk mücadelesinden başka ne hatırlıyoruz?
Demek istiyorum ki...
Ben, son dönemde Ortadoğu’da Filistin’den başka bir halk savaşı görmedim.
Ki onda da bir cephe yoktur. Tanka karşı sapan durumu vardır. İntihar ve suikast vardır. Bunun ötesindeki Ortadoğu...
Tam bir pusu ve kan tarihidir.
Daha da açık konuşursam...
- Ortadoğu’da düello yoktur.
Yalnızca emperyalizmin tetiklediği “kalkışmalar” vardır o kadar...
Bankalardaki petrol hesaplarına ayarlı...
Emirlikler, krallıklar ve diktatörlükler arasında bir halk savaşı mümkün müdür?
Hayır elbette.
Libya’da bir halk savaşı mı olmuştur?
- Hayır. Emperyalizmin (G-7 de deniyor) havadan bombaladığı, karadan paralı askerlerle “iteklediği” bir çatışma olmuştur Libya’da. Çölde demokrasi değil, kabile düzeni hâkimdir yine. Kısaca petro-dolarlar el değiştirmiştir o kadar.
Kaddafi’ye Paris’te saray bahçesinde çadır kurduran...
Roma’da elini öperek silah satanlar, şimdi daha büyük satışların peşindedir.
Mesela, Kaddafi’nin sonunu gören Suudi Kral...
Ancak 35 milyar dolarlık silahı alınca kendisini kurtarabilmiştir. (O silahları kime karşı kullanacaksa?)
Mısır’dakinin de “bir Arap Baharı” olmadığı, askeri rejimle anlaşılmıştır.
Suriye’ye gelince...
İşte pankartlardaki “halk savaşçısı Mao”nun Çin’i, diktatörü korumakta...
İşte sloganlardaki halk savaşçısı Lenin’in artığı Rusya...
Kendi halkını katleden diktatörü kollamakta...
İslam Konferansı dönem başkanı Kuveyt...
Kendisini kurtaran ABD’nin ağzının içine bakmakta. Ve ateş yavaş yavaş sınırımıza dayanmaktadır.
Dedim ya...
Ortadoğu’da savaşacak cephe bulamazsınız. Çünkü Ortadoğu’da düello değil, pusu vardır.
Adı da bu yüzden bataklığa çıkmıştır.