Hayatın içinden

Yaşantımızda öyle anlar vardır ki, ya biran önce bitmesini, ya da sonsuza kadar sürmesini isteriz. Sevgi Hemşire de bunu yaşadı...

Zamanın durduğu an

SEVGİ Hemşire, Devlet Hastanesi Acil Servisi'nde görevliydi. Eşi ve iki çocuğuyla mutlu bir yuvası vardı. Sigortacı eşi toplantı için Antalya'ya gitmişti. Sevgi hemşire kocasının dönüş için yola çıktığı gece nöbetçiydi. Kıştı, yolda yağış ve kar vardı. Her zaman hastalarına güleryüzle moral dağıtan Sevgi Hemşire'nin içinde sıkıntı vardı, gülmüyordu, kocasından ‘‘Geldim‘‘haberini alınca rahatlayacaktı. Derken sabaha karşı ambulanslar, flaşörleri yakılmış otomobiller peşpeşe acil servisin önüne dolmaya başladı. Gaziemir yakınlarında yolcu otobüsü yağış nedeniyle kayıp takla atmıştı, çok sayıda yaralı vardı.

ACİL servis ana baba günüydü. Doktorlar ve hemşireler büyük gayretle yaralıları tedavi etmeye çalışıyordu. Sevgi Hemşire'nin gözü, ameliyathanenin yanında sedyedeki erkeğe takıldı. Kanlı yüzüne baktığında beyninden vurulmuşa döndü. Kendinde olmayan ve durumu ağır yaralı, yolunu gözlediği kocasıydı. Sevgi Hemşire çırpınıyordu. Kocasının kalbi durmuştu. Elektro şok uygulamaya başladılar. Sevgi Hemşire gözyaşları içinde, kocasının yüzündeki kanları siliyor, bir yandan da ‘‘Sen ölemezsin. Güzel günlerimiz olacak. Çocukların bekliyor.'' diyor, adeta zamanı durdurmaya çalışıyordu.

KOCANIN kalbi, eşinin sözlerini işitmişcesine atmaya başladı. Ekiptekiler mutlu bir yorgunluğa kavuştular. Kocanın yüzündeki yaralar dikildi, kırık kolu alçıya alındı ve servise yatırıldı. Sevgi Hemşire, 14 yıl bir yastığa baş koyduğu kocasına baktı, tedavisiyle ilgilendi, sevgisinin gücüyle kısa sürede ayağa kaldırmayı başardı.