Hayatımı rayına oturtamadım

Sevgili ablacığım, ben birtakım olaylar nedeniyle okuldan atıldıktan sonra kendimi bir anda büyük bir boşlukta buldum. Hem okulu ve çevremi unutamadığım için kendimi çok kötü hissediyorum. Bir de okulda çok sevdiğim bir genç kız vardı, tek taraflı bir aşktı. İçimde onun acısı da var. Şu anda çalışıyorum ama, hayatımı bir türlü rayına oturtamadım. Okuldan atıldıktan sonra, kimsenin yüzüne bakamadığım için, daha uzak bir yere taşındık. Taşındığımız yerde de bir türlü mutlu olamadım. Şu anda yaşım 18 ama ben hayattan hiçbir şey beklemiyorum. Tek bir arkadaşım bile yok. Ne olur bana akıl verin. Rumuz: Gökhan / CANIM oğlum, 18 yaş hayatın en güzel ama bir o kadar da sorunlu yaşıdır. Senin yaşındaki tüm gençler, bu dönemde kendilerini mutsuz hissederler, çevreyle uyum kuramadıklarından yakınırlar. Aşık olduklarını ve karşılık göremediklerini düşünürler. Herkes onlara düşmandır. Herkes onlara karşıdır. Bütün bunlar gençliğinin doğal sorunlarıdır oğlum. Okuldan atılman nedenini yazmamışsın, ama ciddi bir şey olmalı. Yine de bunun üzerine ya bir sünger geçmelisin. Ve bundan sonraki hayatına bakmalısın. Madem çalışıyorsun, bak bu çok güzel işte! İşine dört elle sarıl. Bu arada bazı kurslara gidip meslek edinebilir, lisan öğrenebilir, kendine yeni bir yol da çizebilirsin. Tabii çevre de edinebilirsin aynı şekilde. Ancak önce bu mutsuzluktan bu karamsarlıktan kurtulmalısın. Okuldan atılman hayatın sonu da değil. Merak etme, pek çok üniversite mezunu genç, senin gibi hatta senden çok daha karamsar durumda şu günlerde. Sen elindekilerin değerini bil. Arkadaş edinebilmek için, önce biraz daha neşeli, sevimli, cana yakın olmalısın. Bu hayata küsmüş halinle tabii ki arkadaş edinemezsin. Ama bu güzel gençlik yıllarının sana verdiği enerji ve heyecanla, her şeyi alt edeceğine inanıyorum.