Hem kel hem fodul olmak

BEYLERİN huzuru fena halde kaçtı. Çünkü ‘‘pastadan pay istemeyen köylüler’’ iyiydi. Ama paşazadelerimizin sokaklarında dolaşmamaları, onlardan iş istememeleri, itilip kakılmaya razı olmaları kaydıyla iyiydi.Oysa Köykent belki de ilk defa, ‘‘Biz de varız’’ diye ses yükseltme hakkı tanıdı köylülere...Nitekim Mesudiye'de başarıyla gerçekleştirilen Köykent projesinin Ankara'daki lokomotifi Selçuk Polat önceki gün televizyonda açıkladı:Yurdumuzun 28 il'inden Başbakanlığa, ‘‘Köykent projesi burada da uygulansın’’ diyen pek çok (anlaşılan en az yüzlerce) istek yağmış.Çünkü köylü İstanbul'a, Ankara'ya, İzmir'e meraklı değil. Onun istediği çok basit:Temel ihtiyaçlarını karşılayacağı birkaç dükkán, çocuğuna hiç değilse ilköğretim diploması aldırabileceği bir okul, hastalanınca başvurabileceği bir sağlık merkezi, daha iyi ve daha çok üretmek için yol gösterecek nitelikte teknik eleman, ‘‘su’’ ve ‘‘kanalizasyon’’ sorunu çözülmüş, elektriği, telefonu olan, karnını doyurarak yaşayabileceği bir köy...Ne var bunda?Köykent projesi köyler arasındaki kopukluğu gideren, hepsine tek tek götürülecek hizmeti, onlara birlikte sunan, böylece maliyeti düşüren bir model olduğu için, öpüp başlarına koymaları gerekiyorken, pek rahatsız oldular.‘‘Peki o olmazsa yerine ne öneriyorsunuz?’’ sorusuna yanıt veremiyorlar. Daha doğrusu yanıtları yok; çünkü kendi huzurlarından başka bir şey düşünmemişler. Hálá ağababalarından duyduklarını söylüyorlar:Onlar hiçbir özveride bulunmadan, üstelik devletin tüm nimet ve hizmetlerinden yararlanarak yaşayacaklar... O sırada köylüler de kendi kendilerine kalkınıp bir gün bu beylere piyano çalacak.‘‘Gelmesinler! Gelip kentlerimizi köye çevirmesinler!’’ diyorlar ama ‘‘gelmesin’’ dedikleri insanların karınlarını doyuracak ve onları kendi köylerinde ve kasabalarında yaşatacak projelere de karşı çıkıyorlar.Çünkü pastadan köylünün de pay istemesi işlerine hiç gelmiyor.Ama üzülmesinler... Dünya Bankası'nın Türkiye Temsilcisi Ajay Chibber bizzat gördüğü Mesudiye uygulamasından o kadar etkilenmiş olmalı ki, bu projenin Türkiye'de yaygınlaşması için bankadan 300 milyon dolarlık bir kaynak sağlanabileceğini söyledi. Yani beylerin pastasına dokunulmayacak.Bu kaynak öncelikle kendi kalkınmasının (örneğin yarısının veya üçte birinin) yükünü üstlenen yörelere tahsis edilir, yöre halkıyla birlikte uygulanır ve bir de konu tüm Türkiye çapında ele alınarak kurumlaştırılırsa (örneğin Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü daha yetkili bir otoriteye bağlanarak Köykent'in lokomotifi haline getirilirse) Türkiye'yi kalkındıracak çok büyük bir atılım gerçekleşir.Paşazadelerimize tekrar soruyoruz... Ne var bunda?