Cameron'un önünde yatan seçenekler

İlk canlı yayın münazarasında halkın desteğini silip süpüren Liberal Demokratlar'ın lideri Nick Clegg parlamentoda beş sandalye kaybederken, İşçi Partisi’nin ekonomik krizle garantilenen mağlubiyeti Muhafazakârların iktidar için ihtiyaç duyduğu çoğunluğu elde etmesine yetmedi.

ŞİMDİ NE OLACAK?

İngiltere’nin yapacağı seçim bir mavi-sarı (Muhafazakârlar – Liberal Demokratlar) veya kırmızı-sarı (İşçi Partisi – Liberal Demokratlar) koalisyon arasında olacak gözüküyor. Ancak ne olursa olsun, Liberal Demokratlar kurulacak hükümetin demirbaşı haline gelecek.

Ancak bu aşamada Clegg’in iki büyük partiden birini seçim reformuna ikna etme olasılığı düşük görünüyor. Muhafazakârlar seçim sistemi değişikliğinin kendilerine bir fayda getireceğine inanmadıkları için reformu yanaşmazken, Başbakan Gordon Brown ile kurulması düşünülen koalisyon hem meşruiyet hem de sayısal üstünlük açısından geride kalıyor.

Öte yandan, Avrupa'yla ilişkiler ve göçmenler gibi temel konularda büyük ayrılık sergileyen Muhafazakâr ve Liberal Demokratlar arasında ortak zemin bulunmuyor.

Cameron için partisine en çok fayda getirecek hamle, Clegg’e değil, İskoçya’da iktidarda olan Ulusal Parti’nin lideri ve İskoçya Başbakanı Alex Salmond’a dönmek olacaktır.

Cameron, İskoçya Ulusal Partisi’ne bağımsızlık teklif ederek Westminster Sarayı’ndaki (parlamento binası) İskoç milletvekillerinden kurtulabilir. İskoçya'nın meclisten çıkması durumunda da Cameron, İngiltere, Galler ve Kuzey İrlanda üzerinde üstünlük elde edebilir.

CAMERON’IN SEÇENEKLERİ

Cameron’ın İskoçya’ya yönelik cesur hamlesi düşük bir olasılık. Ancak Muhafazakarlar'ın liderinin önünde daha olası üç seçenek daha bulunuyor:

1 – Lord Derby, Azınlık Hükümeti: Cameron’un düşünebileceği seçeneklerden ilki, Muhafazakârların serbest ticaret üzerindeki politik ayrışma nedeniyle sadece bir azınlık olarak yönetime gelmesi. 19’uncu yüzyıldaki Muhafazakâr lider Edward Stanley, İşçi Partisi ve Liberal Demokratların bu tür tartışmaları üzerinden üç dönem başbakanlık yapabilmişti.

2 – Stanley Baldwin, Ulusal Hükümet: Bir ikinci seçenek, Muhafazakarların yönetimine araç olacak geniş tabanlı bir koalisyonu temsil edecek “ulusal hükümet” kurmak olabilir. Bu strateji, Büyük Buhran döneminde Muhafazakâr lider Stanley Baldwin’in 14 yıl iktidarda kalmasını sağlamıştı. Bu stratejideki amaç, tıpkı 1931’de olduğu gibi merkezcileri acil ekonomik önlemleri desteklemeye yönelterek Liberal Demokratlar ve İşçi Partisi’nde bir çatlak oluşturmak.

3 – Harold Wilson, İkili veya Hiç: Cameron’un tercih etmeye en yakın olacağı seçenek, 1974’teki seçimler ardından İşçi Partisi lideri Harold Wilson’ın uyguladığı strateji olabilir. Üstünlük için gereken 30 sandalye için azınlık hükümeti kuran Wilson, sekiz ay sonra genel seçim çağrısı yaptı. Bu şekilde, sadece üç sandalye farkla da olsa gereken üstünlüğü elde etmeyi başardı. O dönemin ekonomik olumsuzlukları ele alındığında, günümüzle büyük benzerlik gösteren 1974 seçimleri Wilson’a rakip partiler karşısında avantaj sağlamıştı.

Muhafazakâr lider Cameron, İngiltere’nin mevcut durumdan çok daha beter görünen bir uçurumun kenarında durduğuna dikkat etmeli. Ayrıca kendisini tedbirli bir Başbakan ve ekonomik kriz döneminde “dünyayı kurtaran adam” olarak lanse eden Brown’a karşı avantajını iyi kullanmalı.