Bizimkiler dedesiz kaldı

Yaklaşık 10 yıldır ekrana gelen ‘‘Bizimkiler’’ dizisinin Hâkim Hüsnü Bey'i Orhan Çağman, karaciğer rahatsızlığı nedeniyle yatmakta olduğu İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi'nde dün sabaha karşı vefat etti. Florance Nightingale Hastanesi'nde de bir süre tedavi gören Orhan Çağman, uzun süredir bu hastalıkla mücadele ediyordu. Sanatçının rahatsızlığının aşırı içki ve sigara kullanmaktan dolayı olduğu açıklandı. Çağman için bugün saat 10.00'da Atatürk Kültür Merkezi'nde bir anma töreni düzenlenecek. Sanatçının cenazesi, daha sonra Karacaahmet Şehitlik Camii'nde kılınacak öğle namazının ardından Karacaahmet Mezarlığı'nda toprağa verilecek.

1927 Isparta doğumlu olan Çağman, ilkokulu savaş yıllarında Isparta'da okudu. Halkevleri'nde yetişen sanatçı, ‘‘Ya İstiklal Ya Ölüm’’ adlı filmle de sinemaya adım attı. Ah Güzel İstanbul, Anayurt Oteli, Gece Yolculuğu gibi birçok unutulmaz filmde rol alan Çağman, Kırık Bir Aşk Hikayasi'yle 1982'de, Bez Bebek filmiyle de 1987'de Altın Portakal ödülü kazandı. Sanatçı, Ankara Film Festivali'nde ve 1993 Antalya Film Şenliği'nde Onur Ödülü'ne layık görüldü.

Ne dediler

Umur Bugay: Biz 1968'lerden bu yana beraberdik. O bizim ağabeyimizdi. Kimilerinin babası, kimilerinin de dedesiydi. Tam bir cumhuriyet çocuğuydu. Rolüne yakışır bir tavır içindeydi. Çok hırçın ve otoriterdi ama bunu insanlara kabul ettirmişti. Erdemli düşüncelerinden ve inandığı ilkelerinden hiç taviz vermedi. Ufuk açan bir insandı. Ben bir yazar olarak birçok rolü yakıştırıyorum kendisine. Oyunculuğu da çok başarılıydı.

Atılay Uluışık: Gerçek bir dedeydi benim için. Çok üzüldüm. Aslında bekliyorduk. Çok rahatsızdı. Bünye iflas etmişti. Kurtuldu da diyoruz. Ben on yaşından beri tanıyorum kendisini. Bana ilk içkimi içiren adam Orhan Baba'dır. Çok iyi anlaşırdık.

Yalçın Yelence: Kendi babamdan farksızdı benim için. Hoş bir insandı. Büyük bir sinema geçmişi vardı. Sinemanın her dalında çalışmıştı. Bu yüzden çok ortak noktalar vardı aramızda. Onun anektotlarını dinlemeyi çok severdim. Bir tarihti o.

Güzin Özipek: Konuşmaya dahi gücüm yok. Benim 40 yıllık arkadaşımdı. 11 yıldır da aralıksız olarak birlikte çalışıyoruz. Çok üzgünüm. Türk sineması açısından çok önemli bir kayıp. Ailemden biriydi Orhan Çağman. Kardeşimden öteydi.