Annesi çalışan çocuk daha ÅŸanslı

Çalışan annelerin çocuklarının okul baÅŸarılarının ve sosyal geliÅŸimlerinin çalışmayanlara oranla daha yüksek olduÄŸu ve bu durumun sanılanın aksine çocuÄŸu olumsuz etkilemediÄŸi bildirildi.Çukurova Ãœniversitesi EÄŸitim Fakültesi Öğretim Ãœyesi Doç. Dr. YaÅŸare AktaÅŸ Arnas, ''Çalışan annelerin çocuklarının sorunlu olduÄŸu'' yönündeki genel inanışın gerçeÄŸi yansıtmadığını söyledi.   Çalışan annelerin çoÄŸunlukla çocuklarının bakımına günde iki saatten daha az zaman harcayabildiklerini ifade eden Arnas, şöyle devam etti:   ''Bununla birlikte kısıtlı zamanda daha fazla ilgilenerek bu yoksunluÄŸu telafi etmektedirler.   Özellikle aile üyelerinin hep birlikte olduÄŸu akÅŸam saatleri ve hafta sonları zamanlarının çok büyük bölümünü ortak faaliyetlerde geçirmeleri annenin çalışmasının olumsuz etkisini ortadan kalkmaktadır. Birlikte geçirilen süre kısa ama nitelikli olabilmektedir.''   Annenin çalışmasının çocuÄŸun kiÅŸilik geliÅŸiminde de olumlu etki yaptığını savunan Arnas, şöyle devam etti:   ''Annenin çalışması, çocuÄŸun kendi benliÄŸini algılamasında da önemli bir etkiye sahiptir. Bu çocuklar ''büyüyünce ne olacağım'' sorusunu daha fazla düşünürler. Hedef belirleyip, bu yönde çaba gösterirler. Özellikle kız çocuÄŸunda bu olumlu etkiler daha belirgindir. Buna baÄŸlı olarak kariyer tutkusu gösterirler.''   Arnas, bunun yanı sıra çalışan annelerin iÅŸinde yaÅŸadığı memnuniyetsizliÄŸin, stresli ortamın ve olumsuz çalışma koÅŸullarının aile içi iliÅŸkilere yansıdığının göz ardı edilmemesi gerektiÄŸini vurguladı.       ÇALIÅžAN ANNELER DÄ°KKAT!     Ev dışında çalışan annelerin, çocuklarıyla geçirdikleri sürenin kısa olması nedeniyle suçluluk duygusuna kapılabildiklerini ve bu durumun bazı hataları beraberinde getirdiÄŸini kaydeden Arnas, şöyle devam etti:   ''Bunun sonucunda annenin büyük bir özveri ile her istediÄŸini yerine getirme yolunu seçmesi çocuÄŸun şımarmasına neden olur. Ayrıca, parasal olanaklarının elverdiÄŸi ölçüde her gün eve dönüşte ona hediyeler almak da çocuÄŸu maddi çıkarlara yöneltip, tatminsiz ve bencil bir birey haline getirebilir.   Bazı durumlarda bu suçluluk duygusu o kadar ağır basar ki, anne, çocuÄŸun tüm ihtiyaçlarını ve görevlerini üstüne alarak onun bağımlı bir kiÅŸilik geliÅŸtirmesine neden olabilir.   Bazı durumlarda ise çocuÄŸun gerekli disiplin ve otoriteden uzak kaldığı düşünülerek, baskıcı ve aşırı disipline dayalı bir sistem geliÅŸtirilebilir.   Oysa ki anne-babadan beklenilen en uygun davranış, çocuÄŸu ile sevgi, ÅŸefkat ve güven temeline dayanan iyi bir diyalog ve iletiÅŸimin kurulmasıdır.''Â