Hüzünlü atların kırmızı Pazartesi'si
Güncelleme Tarihi:
İstanbul Büyükada’da gezinti yapan turistlerle dolu fayton, atların ıslak zeminde kayması yüzünden bir evin duvarına çarptı. Kazada faytoncu ve yıllardır birlikte ekmek parası kazandıkları at öldü, 4 turist de yaralandı. Yaşananları anlatan fotoğraf yürekleri acıttı. Ertuğrul Özkök yarını bekleyemedi ve hurriyet.com.tr için yazdı.
Bu ata üzülmeyin o kurtuldu
Şu fotoğrafa bakın.
“Birlikte çalışıp birlikte ölmüşler.”
Bir at ve yanında yatan bin insan bedeni…
Fotoğrafı gördüğüm an geçen eylül ayına döndüm.
Büyükada’ya hayatımda ilk defa gitmiştim.
Bana İtalya gibi gelmişti.
Her şey harikaydı bir tek şey hariç.
Hüzünlü, yorgun ve mutsuz bir atlar topluluğu…
***
O gün içime doğmuştu.
Yemin ediyorum, hissetmiştim.
Kırmızı Pazartesi gibi, beklenen bir ölümü ta şuramda hissetmiştim.
Sadece ben değil, bütün arkadaşlarım aynı duyguyu yaşıyordu.
Bu adadan hüzünlü atların ölüm haberlerini alacaktık.
***
Hürriyet’in “Fikir fabrikası” toplantısı için iki günlüğüne adaya gitmiştik.
Kaldığımız yer yukarda bir moteldi.
Gece yarısı o yorgun hayvanların çektiği arabaya binmek zorunda kaldığımız için hepimizin içine bir hüzün çökmüştü.
Yol dikleştikçe, o hüzün ızdıraba, ızdırap ise katlanamayacak bir vicdan azabına dönüşmüştü.
Hayvanlar bakımsızdı.
Yorgundu, bitkindi.
Mutsuzdu…
O gece otelde hepimiz aynı şeyi düşünmüştük.
Bu dik yollarda at arabası olmaz.
Hayvanlara bu kadar hoyratça muamele 21’nci Yüzyıla yakışmaz.
O gün yukarı çıkarken korkmuştuk. O hayvana biz arabadayken bir şey olmasın diye gizli gizli dua etmiştik.
Bazı arkadaşlarımız daha o an Twitter’e yazmıştı.
***
Beklenen bir ölümdü.
Hüzünlü atların Kırmızı Pazartesi’siydi.
Ben sadece bir atın ölümünü bekliyordum.
Arabayı kullanan insan da öldü.
Önce o emekçiye o cana üzüldüm…
Kahroldum.
Sonra o hüzünlü ata baktım.
Üzülmedim…
Çünkü o adada gördüğüm atların her biri için ölüm bir kurtuluştur…
***
Büyükada artık Kırmızı Pazartesi atlarına bir çare bulmalıdır.
O medeni adaya yakışmayan bu hüznü, bu ızdırabı kaldırmalıdır.
